Yamaha YA-1 Aka Tombo. Pierwszy motocykl Yamaha, wtedy jeszcze Nippon Gakki
motocykl nazwano Yamaha YA-1 dla uczczenia założyciela Nippon Gakki. W styczniu 1955 roku, kiedy prototypy przeszły pomyślnie test na dystansie 10 000 kilometrów Genichi Kawakami podjął decyzję rozpoczęcia produkcji seryjnej. Pierwsze egzemplarze opuściły fabrykę już w lutym. Produkcja osiągnęła poziom 200 sztuk miesięcznie. Ze względu na swą prezencję do motocykla oznaczonego symbolem YA-1 przylgnęła ksywka Aka Tombo, czyli Czerwona Ważka. Pierwszego lipca 1955 roku wydzielono dział produkcji motocykli nadając mu nazwę Yamaha Motor Company.
W wielu przypadkach firmy, które znane są dziś z produkcji motocykli, zaczynało od zupełnie czegoś innego i w wielu przypadkach rozpoczęcie produkcji motocykli było podyktowane koniecznością przejścia z produkcji militarnej na pokojową po zakończeniu II Wojny Światowej. Tak też było w przypadku japońskiej Yamahy.s
Reklama
Powszechnie znanym jest fakt, że Yamaha, a właściwie założona w 1900 roku przez Torakusu Yamaha firma Nippon Gakki zajmowała się produkcją fortepianów. Jednak mało kto wie, czym ta firma zajmowała się w czasie wojny. Otóż w zakładach Nippon Gakki wytwarzano śmigła do samolotów. Po zakończeniu działań wojennych powrócono do produkcji instrumentów muzycznych, jednak prezydent firmy Genichi Kawakami dostrzegł szansę rozwoju na szybko rosnącym rynku motocyklowym.
Motocykle produkowano w Japonii już przed II Wojną Światową, jednak nie była to produkcja znaczna. Sytuacja zmieniła się diametralnie po wojnie, gdyż firmy pracujące dotąd w przemyśle zbrojeniowym zajęły się produkcją zmotoryzowanych jednośladów. W latach powojennych najbardziej popularnymi pojazdami w Japonii były skutery. Nakajima Aircraft Company znany z produkcji myśliwca Hayabusa przekształcił się w 1946 roku w New Fuji Industries i rozpoczął produkcję skutera z automatyczną przekładnią o nazwie Rabbit (Królik). W tym samym roku gigant przemysłowy Mitsubishi Heavy Industries rozpoczął produkcję skutera o pojemności 175 ccm o nazwie Silver Pigeon (Srebrny Gołąb). W 1947 roku Soichiro Honda wypuścił swój pierwszy silnik doczepny do roweru. Pierwszy silnik OHV o pojemności 150 ccm wypuściło Kawasaki Airctaft Co. Suzuki produkujące w czasie wojny amunicję i karabiny maszynowe zadebiutowało pierwszym dwusuwowym lekkim motocyklem w 1952 roku. O ile w 1939 roku produkowano w Japonii około 2500 motocykli, to pod koniec 1953 roku produkcja osiągnęła poziom 166 000. Na rynku działało kilkudziesięciu producentów, a w tej liczbie nie brak było małych rodzinnych warsztatów.
Genichi Kawakami chciał wejść na rynek motocyklowy z przytupem. Nie interesowały go skutery ani małe motorowery. W specjalnie do tego celu zbudowanej fabryce chciał produkować motocykle możliwie najwyższej jakości. Wysłał więc swoich najlepszych inżynierów na wycieczkę po kraju, by podpatrzyli co też robi konkurencja. Po powrocie inżynierowie zdali relację, z której wynikało, że istnieje wprawdzie kilka interesujących maszyn, ale lepsze motocykle produkuje się w Europie. Wysłano ich więc do Europy, a tam znaleźli to czego szukali w Niemczech. Otóż największym producentem motocykli tuż przed wojną było DKW, a ich model DKW RT 125 był w owym czasie konstrukcją nadzwyczaj nowoczesną, a do tego bardzo prostą. Po wojnie fabryka DKW w Zschopau znalazła się w sowieckiej strefie, więc DKW rozpoczęło produkcję swojego genialnego modelu w nowej fabryce w Ingolstadt w 1949 roku. Tytułem reparacji wojennych DKW RT 125 uznano za model nie objęty patentami i wielu światowych producentów motocykli zaadoptowało tą konstrukcję dla siebie. Amerykanie produkowali dekawkę jako Harley-Davidson Hummer, Anglicy przerobili niemiecki silnik na swoją modłę, przenosząc dźwignię zmiany biegów na prawą stronę i tak powstał BSA Bantam. Włosi stworzyli Moto Morini 125 Tourismo. Również po naszej stronie "żelaznej kurtyny" powstawały kopie DKW RT 125, ale o tym pisałem już w artykule o pierwszych polskich powojennych motocyklach.
Tym samym tropem postanowili pójść Japończycy. Inżynierowie Nippon Gakki nie byliby jednak sobą, gdyby nie przeanalizowali dogłębnie niemieckiej konstrukcji i nie wprowadzili własnych poprawek. Japoński silnik miał wprawdzie taką samą średnicę cylindra i skok tłoka jak niemiecki pierwowzór, ale już w układzie przeniesienia napędu zmieniło się wiele. Po pierwsze skrzynia biegów miała cztery, a nie trzy przełożenia, po drugie napęd z wału korbowego na sprzęgło przenosiły koła zębate, a nie jak w DKW przekładnia łańcuchowa. Poza tym, japoński silnik miał jeszcze jedną przewagę. Otóż można go było odpalić nie tylko wtedy gdy skrzynia biegów była na luzie. Po wciśnięciu sprzęgła japoński silnik można było odpalić na dowolnym biegu. Poza samym silnikiem, który osiągał moc 5,6 KM przy 5000 obr./min i maksymalny moment obrotowy 9,4 Nm przy 3300 obr./min, co wystarczało, by motocykl ważący 94 kilogramy osiągał prędkość maksymalną 80 km/h. Motocykl wyróżniał się piękną linią, użyciem wysokiej klasy materiałów i starannym wykończeniem. Smukłą maszynę zdobiło dwubarwne bordowo-kremowe malowanie, na bocznych powierzchniach baku zamontowano gumowe panele dla lepszego kontaktu jeźdźca z maszyną. Dla podkreślenia związku firmy z produkcją instrumentów muzycznych bak zdobiły emblematy z trzema skrzyżowanymi kamertonami, a na przednim błotniku umieszczono ładnie wystylizowany mosiężny kamerton. Jednym słowem, Japończycy przyłożyli się do roboty we właściwym sobie perfekcyjnym stylu. Motocykl toczył się na dziewiętnastocalowych kołach. Przednie zawieszono na widelcu teleskopowym, tylne na suwakach. Ciekawostką jest fakt, że suwaki pracowały w kąpieli olejowej. Dla uczczenia założyciela Nippon Gakki motocykl nazwano Yamaha YA-1
W styczniu 1955 roku, kiedy prototypy przeszły pomyślnie test na dystansie 10 000 kilometrów Genichi Kawakami podjął decyzję rozpoczęcia produkcji seryjnej. Pierwsze egzemplarze opuściły fabrykę już w lutym. Produkcja osiągnęła poziom 200 sztuk miesięcznie. Ze względu na swą prezencję do motocykla oznaczonego symbolem YA-1 przylgnęła ksywka Aka Tombo, czyli Czerwona Ważka. Pierwszego lipca 1955 roku wydzielono dział produkcji motocykli, nadając mu nazwę Yamaha Motor Company.
Jak wiadomo, nie ma lepszego poligonu doświadczalnego i równocześnie lepszej reklamy dla motocykli jak udział w sporcie. Dlatego też stworzono zespół złożony z dziesięciu motocykli i zgłoszono go do udziału w słynnym wyścigu Fuji Ascent Race, który miał odbyć się 10. lipca. Motocykle zostały perfekcyjnie przygotowane, a zawodnicy trenowali tak długo, aż każdy z nich mógł pokonać z zamkniętymi oczami 24 kilometry trasy wiodącej szutrowym duktem po zboczach wulkanu. Włożony trud opłacił się sowicie. Czerwona ważka prowadzona przez Teruo Okadę okazała się najszybsza w klasie 125 ccm. Drugie miejsce zajęła Honda Benly i kolejnych pięciu jeźdźców Yamahy ukończyło wyścig w pierwszej dziesiątce. Podczas wyścigu "Japan Motorcycle Endurance Road Race", który odbył się w listopadzie następnego roku Yamahy, zajęły cztery pierwsze miejsca i konkurencja już wiedziała, kogo należy się najbardziej obawiać. Dzięki tym sukcesom Yamaha YA-1 Aka Tombo szybko stała się bestsellerem. W 1955 wyprodukowano 2272 egzemplarze, a do zakończenia produkcji tego modelu w 1957 roku powstało 11 088 sztuk. W 1966 roku Yamaha produkowała już ponad 250 000 motocykli rocznie, a ich nowa wyścigówka klasy
Komentarze
Pokaż wszystkie komentarze