W pierwszych wrażeniach o nowym Transalpie wspomniałem o tym, że choć segment Adventure nadal rośnie w motocyklowym rynku, to wewnątrz tegoż segmentu najmocniej rosną... średnie pojemności. Właśnie takie jak Honda XL750 Transalp. Jeśli mówimy o ostatnich dwóch latach sprzedaży tego konkretnego modelu, to trudno nie zgodzić się ze stwierdzeniem, że mówimy o dużym sukcesie. To trzeci najlepiej sprzedający się pojazd w gamie Hondy, na którego znalazło się ponad 25 000 chętnych. Jaką strategię przyjęli Japończycy w odniesieniu do modernizacji tego modelu? Odpowiedź jest prosta - ostrożną.

Co nowego?

Zmian w nowej XL nie jest wiele. Ta ważniejsza to nowa lampa. Daje ona więcej światła i ma zużywać mniej energii. Z uwagi na jej wykorzystanie Honda przeprojektowała również przednią sekcję motocykla. W maszynie pojawiły się nowe materiały, w tym takie pochodzące z recyklingu.

Każdy powinien odczuć zmianę jeśli chodzi o nową kanapę, bo jest ona teraz grubiej tapicerowana i po prostu uprzyjemni dłuższe wyjazdy. Co ciekawe Honda mocno rozbudowała katalog dostępnych akcesoriów i w przypadku Transalpa jest on wyjątkowo obszerny oferując możliwość doposażenia maszyny u dealera w całe pakiety.

Ważną zmianą, bo bezpośrednio wpływającą na zachowanie motocykla, jest zmiana ustawień zawieszeń. Przód ma teraz niższe wartości tłumień, tył natomiast ma tłumienia dobicia i odbicia bardziej skręcone. Intencją inżynierów jest kierowanie parametrów motocykla w stronę oczekiwań kierowców zorientowanych bardziej szosowo. Nowe ustawienia zapobiegają "siadaniu" tyłu przy obciążeniu motocykla, ale także sprzyjają zachowaniu geometrii w czasie agresywnej jazdy po zakrętach.

Wyświetlacze TFT na stałe weszły do motocykli i chyba się ich nie pozbędziemy. To akurat bardzo dobrze, bo są kolorowe, czytelne i dają wiele możliwości. Ten 5-calowy wyświetlacz w Transalpie jest identyczny jak w wielu innych modelach producenta z Tokio i daje szeroki wachlarz możliwości. Przede wszystkim możecie dzięki jego wykorzystaniu skorzystać z opcji integracji swojego motocykla z telefonem, co mocno personalizuje korzystanie z pojazdu i np. Pozwala nawigować w systemie "turn by turn". Wyświetlacze TFT ułatwiają też przekazywanie kierowcy dużych ilości informacji i czynią rozbudowane menu bardziej czytelnym. Same zalety! Do tego sterowanie tym rozwiązaniem realizowane jest przez dobrze działających "joystickopodobny" selektor na lewej kierownicy.

Jak to jeździ?

Przede wszystkim - jeździ dynamicznie i szybko jak na swoją kategorię pojemnościową. To moje pierwsze wrażenie po pierwszych kilometrach za sterami 750-tki. Czemu się jednak tutaj dziwić? Ten pojazd ma bardzo dobry stosunek mocy do masy, właściwy sprzętom które są dedykowane cięciu zakrętów na szosach.

Napęd od strony mechanicznej jest taki sam, jak w poprzednim modelu. Od strony oprogramowania potrzebne były natomiast poprawki. Korekty ustawień zmieniarki biegów no i zmiany w oprogramowaniu trybów jazdy to poniekąd pochodna wykorzystania nowego TFT. Dzięki wprowadzonym zmianom różnice pomiędzy poszczególnymi trybami jazdy są bardziej wyraźne. Wszystkie tryby co ciekawa posiadają taką samą dostępną moc maksymalną. Całość różnic zawiera się w charakterystykach środowego zakresu obrotów.

W przypadku naszej jazdy mi najbardziej podobał się tryb Standard, który w swoim górnym zakresie wygląda bardzo podobnie do trybu Sport. Trudno powiedzieć cokolwiek na temat trybu Rain, bo lokalne drogi rozpieszczały słońcem i przyczepnymi asfaltami.

Tryb Gravel... podobnie jak w przypadku modelu Africa Twin jest czymś, co uprzejmie pomijam. Wolę zamiast niego tryb User z wyłączoną kontrolą trakcji. Niestety dezaktywacja TC trwa tylko do ponownego uruchomienia motocykla. Klasyczne hondowskie "safety first".

Na drodze Transalp zachowuje się bardzo neutralnie. Na szybko wycinanych zakrętach maszyna pozostaje stabilna i przewidywalna. W moim odczuciu właśnie temu służyły zmiany w ustawieniach zawieszeń, czyli poprawie szosowych charakterystyk motocykla. I zmiany te robią robotę, choć ich dokładny wpływ byłyby możliwy do oceny wyłącznie w przypadku dostępu do starego modelu, którego oczywiście nie mieliśmy pod ręką. Lubię cisnąć motocyklami klasy Adventure, bo wygodnie się na nich siedzi, dzięki czemu można łatwo się rozluźnić i po prostu precyzyjnie sterować. A wtedy Transalp z wdziękiem przekłada się z jednego zakrętu w kolejny. Szeroka kierownica też wydatnie w tym pomaga.

Nawet przy większych prędkościach kierowca jest dobrze chroniony. Nowa szyba robi robotę. Boczne panele skutecznie chronią nogi kierowcy i zapobiegają ich rozwieraniu przez napór pędzącego powietrza. Wygodnie steruje się elektroniką. Trudno się do czegoś przyczepić.

Na szutrach szybko można zweryfikować terenowy potencjał motocykla. Wiele można powiedzieć o XL750, np. to że jest to motocykl uniwersalny. Albo że jest motocyklowy SUV, tudzież Crossover. Nie jest to natomiast z całą pewnością motocykl terenowy. Wskazuje na to kilka czynników. Skok zawieszeń to 200mm. To oczywiście dużo więcej, niż w standardowych modelach, ale jednocześnie sama Honda daje większy skok w swoich terenówkach. Do tego zmiany w ustawieniach, które są ewidentnie pod jazdę drogową... Tak, wiem - koła 21/18 cali, szprycha i dętki. To wszystko się zgadza, natomiast od strony technicznej maszyna ta ma przede wszystkim poradzić sobie na dziurawych drogach, szutrach i w temu podobnych okolicznościach przyrody. Zabieranie tej fury na rajdy terenowe to po prostu nieporozumienie.

W przypadku jazdy na stojąco od razu rzuca się w oczy pozycja, która dla osoby o moim wzroście jest daleka od optimum. Kierownica jest zbyt blisko kierowcy, utrudniając przyjecie stabilnej i typowej off-roadowej proaktywnej pozycji. Niezależnie od tego maszyna radzi sobie nieźle z luźnymi nawierzchniami. Dzięki długiemu rozstawowi osi Transalp jest stabilny i nie robią na nim wrażenia ani podłużne, ani poprzeczne nierówności. Przy spokojniejszej jeździe nie ma obaw o dobijanie zawieszenia. Motocykl jest dobrze wyważony i dobrze reaguje na sterowanie.

Mała Afryka Twin?

Zdecydowanie nie. Afryka to maszyna od początku zrobiona jako terenówka. Mocna, solidna, nawet kosztem większej masy. Tymczasem Transalp to propozycja Crossovera, który pojedzie również po szutrze, a jak zajdzie potrzeba to i po sianym. W trudniejszym terenie szybko wyjdzie na plan pierwszy nie największy skok zawieszeń, drogowa charakterystyka silnika, ale przede wszystkim rozbudowane delikatne nadwozie i duża powierzchnia trudnych do zabezpieczenia powierzchni plastikowych, której jako pierwsze złożone zostaną na ołtarzu terenowych ambicji właściciela.

Całościowo

Przyznać muszę, że początkowo nie doceniałem tego modelu. Wydawał mi się on się przede wszystkim tanim i prostym rozwiązaniem dla osób zorientowanych na przystępną cenę. Ale tak nie jest. To dopracowany i bardzo przyjemny w odbiorze wszędołaz, który wygodnie zabierze swojego kierowcę w dowolne miejsce, do którego prowadzi lepsza, lub droga. Do tego przekonuje mnie jakość Hondy, gdzie solidność pojazdu i uwaga poświęcona szczegółom wyziera zza każdego detalu konstrukcji. Bardzo przystępna cena jest tutaj jedynie miłym bonusem. A jaka będzie konkretnie cena modelu 2025 w Polsce? W chwili przygotowania tego materiału nie było to jeszcze wiadome, ale myślę, że spokojnie możemy przyjąć że będzie ona na poziomie ceny ubiegłorocznej.

Co teraz? Jeśli zastanawiasz się na sprzętem tej klasy, to po prostu koniecznie odwiedź dealera Hondy i sam się przekonaj jak radzi sobie nowy Transalp. Jestem przekonany, że nie będzie to rozczarowujące doświadczenie.

Dane techniczne: