Ścigacz.pl

Marc Marquez został mistrzem świata MotoGP, podczas gdy do końca sezonu pozostało jeszcze 5 rund. Pecco Bagnaia wygrał wyścig klasy królewskiej o Grand Prix Japonii pomimo problemów z motocyklem. Bardzo dobry występ zaliczył Joan Mir, który stanął na najniższym stopniu podium. Jednak ta runda to bez wątpienia wielkie święto Ducati na terytorium Hondy.

W kwalifikacjach klasy królewskiej najszybszy był Pecco Bagnaia, który nie tylko zdobył pole position, ale również wygrał Sprint MotoGP. W związku z tym pojawiły się teorie spiskowe ze strony samych zawodników, że Ducati dopiero teraz posłuchało głosów zawodnika i usprawniło jego motocykl tak, jak chciał. W pierwszym rzędzie ustawili się również Joan Mir i Marc Marquez, który ukończył Sprint na 2. pozycji. W drugim rzędzie stanęli Acosta, Quartararo i Morbidelli. Należy odnotować, że na polach startowych zabrakło Jorge Martina, który wypadł z toru w pierwszym zakręcie i złamał obojczyk.

Na starcie wyścigu najszybszy był Pecco Bagnaia, za którym zabrali się Acosta i Marc Marquez, atakowany przez Joana Mira. Zawodnik Hondy spadł na 5. miejsce, tuż za Fabio Quartararo. Prowadząca trójka szybko odskoczyła od grupy pościgowej, prowadzonej przez zawodnika Yamahy. Za duetem japońskich motocykli utknął Franco Morbidelli. Alex Marquez awansował na 8. miejsce. Na 2. okrążeniu Bagnaia miał już 0,7 s przewagi nad Acostą i Marquezem. Joan Mir uporał się z Quartararo. Chwilę później to samo zrobili Morbidelli, Bezzecchi i Alex Marquez.

Bagnaia rozpoczynał 3. okrążenie z przewagą 1,2 s, ale Acosta i Marquez nieznacznie zmniejszyli swoją stratę, choć tylko na chwilę. Okrążenie później Acosta zaczął odjeżdżać od Marqueza, do którego zbliżał się Joan Mir. Bezzecchi szukał miejsca, by powalczyć z Morbidellim o 5. miejsce. Z kolei Raul Fernandez siedział na tylnym kole Alexa Marqueza. Taki układ wystarczał, by Marc Marquez mógł zostać mistrzem świata.

Na 5. okrążeniu Bezzecchi zaatakował Morbidellego i nie zostawił mu miejsca na odpowiedź. Bagnaia cały czas narzucał mocne tempo, więc było raczej jasne, że jeśli nie wydarzy się nic nieprzewidzianego, to wygra wyścig. Acosta coraz bardziej odjeżdżał od Marqueza, który był zagrożony przez Joana Mira. Żeby było ciekawiej, to do tego duetu zbliżał się Bezzecchi. Na 9. okrążeniu Marquez opóźnił hamowanie i wyjechał szeroko w zakręcie, ale Mir nie był w stanie tego wykorzystać.

Marc Marquez zaczął podkręcać tempo i na 10. okrążeniu był już za plecami Acosty i odstawił Mira na 0,6 s. Okrążenie później wyprzedził go, awansował na 2. miejsce i szybko zaczął się oddalać. Tymczasem Alex Marquez cały czas podążał na 7. pozycji. Taki układ dawał Marcowi szansę na przypieczętowanie tytułu mistrzowskiego. Na 13. okrążeniu przewaga Marqueza nad Acostą wynosiła już ponad sekundę.

Na 14. okrążeniu Acosta został wyprzedzony przez Joana Mira. Z tyłu zbliżali się Bezzecchi i Morbidelli. Na 15. okrążeniu z motocykla Bagnai zaczął wydobywać się dym, ale nie tracił tempa. Bezzecchi wyprzedził Acostę i ruszył za Joanem Mirem. Na 17. okrążeniu Acostę wyprzedził jeszcze Morbidelli. Zawodnik KTM próbował odzyskać 5. miejsce, ale nie miał tempa. Marc Marquez otrzymał ostrzeżenie o przekraczaniu limitów toru.

Na 19. okrążeniu Pedro Acosta wyjechał z toru po przestrzeleniu wejścia w zakręt numer 1 i wypadł z pierwszej dziesiątki. Na 19. okrążeniu motocykl Bagnai znów dymił, ale tempo nadal nie spadało. Marc Marquez zaczął przyspieszać, węsząc okazję na zwycięstwo. Przedstawiciel FIM przyszedł do boksu Ducati, a tymczasem Marquez zmniejszył swoją stratę do lidera wyścigu i na 4 okrążenia przed końcem wynosiła już 2,7 s. Zawodnik z numerem 93 nie próbował jednak forsować tempa. Bagnaia dowiózł do mety zwycięstwo, pomimo problemów z motocyklem. Marquez zajął 2. miejsce, a podium uzupełnił Joan Mir. Alex Marquez przekroczył linię mety na 6. miejscu.