Ścigacz.pl

Przerabiając ten motocykl chciałem zrobić coś fajnego, bo w oryginalnej, fabrycznej postaci wyglądał paskudnie - Tak powiedział o swej maszynie sam właściciel i trudno mu nie przyznać racji, a z całą pewnością entuzjaści sowieckich i postsowieckich zaprzęgów, których wśród naszych motocyklistów nie brakuje, nie kupują tych sprzętów ze względu na ich mechaniczną urodę.

Właścicielem przerobionego w hotrodowym stylu Dniepra jest czterdziestotrzyletni Robert Zelewski. Jego przygoda z motocyklami zaczęła się jeszcze w "szczenięcych" latach od demoludowych dwusuwów. Potem nastał czas kontaktu z japońską techniką motocyklową. Japońskim sprzętom Robert wierny jest do dziś, wszak jego głównym "daily riderem" jest potężny cruiser Yamahy. Wcześniej zdobywał doświadczenie na nakedach, maszynach turystycznych, a także sportowych "szlifierach", jednak ostatecznie najlepiej czuje się mając pod tyłkiem solidny kawał metalu. W swych motocyklowych fascynacjach Robert nie ogranicza się do samej jazdy. Jak sam mówi, zawsze miał ciągotkę do bardziej pomodzonych sprzętów, i tak kiedyś zamarzyła mu się budowa motocykla napędzanego silnikiem Zaporożca. Projekt udało się zrealizować, lecz jak to często bywa, przy pierwszym projekcie nie obyło się bez zapłacenia "frycowego" . Nie wchodząc w szczegóły mogę tylko powiedzieć, że Robert pozbył się swojego "Zapka" bez żalu.

Od kilku lat umysł naszego bohatera zaczęła zaprzątać nowa idea - motocykl z koszem miał posłużyć do tego, by przede wszystkim sprawić frajdę małoletnim dzieciakom. Pomysł sam w sobie doskonały, lecz w naszych czasach niestety trudny do realizacji. Sposobów na to, by móc czerpać przyjemność z jazdy trójkołowym zaprzęgiem jest wiele, jednak wszystkie one wymagają dużego kombinowania i pokaźnej gotówki. Stosunkowo najprostszym i najmniej obciążającym domowy budżet jest kupno Urala bądź Dniepra i tą właśnie drogę obrał nasz bohater. Ponieważ już na wstępie było wiadomo, że ma to być realizacja customowego projektu, Robert szukał możliwie jak najtańszej bazy i tak udało mu się kupić Dniepra MT 9 w częściach, ale bez silnika. Poszukiwania stosownej jednostki napędowej trochę trwały i dały efekt w postaci górnozaworowego silnika z wojskowej wersji MW. Choć jakość tych silników jest wyraźnie wyższa niż wersji przeznaczonych na rynek cywilny i tak nie obyło się bez kompleksowego remontu i poprawek po fabryce. Silnik i skrzynia biegów zostały rozebrane do ostatniej śrubki. Kartery i wszystkie obudowy wypiaskowano, powierzchnie przylegające do siebie oszlifowano, a na koniec doszła jeszcze obróbka wykańczająca w postaci aquablastingu w warsztacie Kamar prowadzonym przez Kazimierza Masłowskiego. Ponieważ oryginalny wał korbowy był zatarty, jego miejsce zajął nowy. Ponadto Robert poprawił kanały olejowe i wszystko dokładnie uszczelnił, dzięki czemu na wolnych obrotach ciśnienie oleju osiąga cztery bary, a na wysokich obrotach dochodzi do sześciu. Ma to oczywiście korzystny wpływ na smarowanie współpracujących mechanizmów oraz chłodzenie silnika. Nowe cylindry i tłoki to wyrób polskiej firmy Almot. Stosowną kurację przeszedł również układ rozrządu i głowice, alternator poddano regeneracji, w miejsce oryginalnego układu zapłonowego pojawił się elektroniczny. W układzie zasilania pracują fabrycznie nowe gaźniki Pekar. Nowe rury wydechowe są dziełem właściciela i połączono je z aftermarketowymi końcówkami, które jednak trzeba było dodatkowo wytłumić.  

Rama motocykla i wózka zostały wypiaskowane i pomalowane. By uzyskać hotrodowy styl podwozie zaprzęgu zostało obniżone. Osiągnięto to przez skrócenie lag i sprężyn widelca oraz modyfikacje tylnych amortyzatorów. Kosz osiadł niżej na ramie, zmodyfikowano również zawieszenie koła wózka. Dzięki tym zabiegom zaprzęg lepiej trzyma się drogi i jest stabilniejszy w łukach, choć odbiło się to na komforcie. Poprawiono hamulce, koła otrzymały nowe felgi i szprychy, w miejsce oryginalnego zbiornika paliwa pojawił się aftermarketowy dedykowany do HD Sportstera. W roli tylnych błotników występują przednie błotniki od Iża Planety, oczywiście odpowiednio zmodyfikowane. Położono nową instalację elektryczną dostosowaną do tego motocykla, przedni reflektor zachował swoją posadę, natomiast tylne lampy pochodzą od samochodu GAZ 51.  Motocykl otrzymał nową kierownicę własnej roboty oraz wykonane ręcznie siodło i skórzaną tapicerkę kosza.

Jak to często w podobnych przypadkach bywa finałem wieńczącym dzieło i swoistą wisienką na torcie jest customowe malowanie. Według pierwotnych założeń karoseria zaprzęgu miała być zardzewiała, by miał on szczurzy charakter. Robertowi zależało jedynie na tym, by na burcie kosza wymalować postaci wilka i zająca z radzieckiej kreskówki, jednak artystka aerografu Agnieszka Maluchnik właścicielka The Art. Custom Painting Studio namówiła go, by zrobić customowe malowanie jak się należy i wystawić motocykl na Kustomhead we Wrocławiu.

Tak się też stało, motocykl ma więc już na swym koncie pierwsze customowe trofea, prezentuje się bardzo ciekawie, a dzieciaki uwielbiają podróżować w koszu do szkoły i przedszkola. Nikt nie jest podwożony takim sprzętem. Szacun na dzielni mają więc zapewniony. I po to właśnie ludzie bawią się w customizing.