Na portalu dla tych, co żyją na dwóch kołach, zwykle gadamy o koniach mechanicznych, gumie, która trzyma albo o tym, ile litrów spalisz na trasie do Chorwacji. Dziś jednak będzie o prądzie.

Dlaczego? Bo to właśnie prąd zaczyna decydować, czy za dziesięć, piętnaście lat Twój elektryczny GS czy LiveWire będzie ładował się w piętnaście minut za grosze, czy będziesz stał w kolejce i płacił jak za paliwo premium w 2025.

Chińscy naukowcy z tamtejszej Akademii Nauk rzucili na stół plan, który teraz brzmi może jeszcze jak science fiction, ale jest policzony co do gigawata. Otóż Chińczycy chcą opleść całą planetę siecią ultrasilnych linii prądu stałego, czyli prościej mówiąc, takich grubych kabli wysokiego napięcia, które potrafią przesyłać energię na tysiące kilometrów prawie bez strat. Po jednej stronie podłączą do tego ogromne farmy solarne na pustyniach, gdzie słońce praży od rana do wieczora, a po drugiej gigantyczne wiatraki na morzu albo w stepach, czyli w miejscach gdzie wieje praktycznie non stop. Dzięki temu, kiedy u nas jest noc i zero wiatru, prąd popłynie z drugiej półkuli, gdzie akurat świeci albo hula wichura. Całość ma być sterowana sztuczną inteligencją, która przewiduje pogodę i zapotrzebowanie z dokładnością do kwadransa.

Efekt ma być taki, że do 2050 roku świat wyprodukuje trzy razy więcej prądu, niż będzie potrzebował. Trzy razy! Nawet jeśli wszystkie centra danych dla AI będą żarły jak szalone, a każdy motocykl, samochód i ciężarówka będą na prądzie. Nadwyżka ma być tak duża, że ceny energii spadną do minimalnego poziomu i każdy będzie mógł sobie kupić tyle gigawatów, ile dusza zapragnie, bez drenowania kieszeni.  

Oczywiście diabeł tkwi w szczegółach. Budowa takich linii to biliony dolarów, trzeba dogadać ze sobą dziesiątki krajów, które akurat się nie lubią, a technologia chociaż istnieje, to jeszcze nigdy nie była użyta na taką skalę. Ale Chińczycy już budują u siebie najdłuższe linie UHVDC na świecie, więc wiedzą, jak to ugryźć. Jeśli im się uda, albo jeśli ktoś inny podłapie pomysł, to za kilkanaście lat możesz ładować swojego elektryka na pustyni w Maroku prądem z wiatraków stojących pod Kołem Podbiegunowym i płacić za to tyle, co dziś za najtańszy batonik na Orlenie.

Czy dla motocyklistów będzie to koniec dylematu "elektryk czy spalinówka"? Dziś czujemy może wewnętrzny opór przed taką wizją, ale jeśli baterie będą większe, ładowanie szybsze, zasięg jak szalony, a cena energii śmiesznie niska? I nikt nie będzie już płakał, że prąd jest za drogi albo że stacje ładują wolniej niż tankuje się VFR-a. Po prostu odkręcasz manetkę i jedziesz, a rachunek za prąd nie boli bardziej niż za gumę do żucia.