Ścigacz.pl

To, zdaniem wielu, było najtrudniejsze Erzbergrodeo w historii. Swoje pierwsze zwycięstwo na Żelaznym Gigancie wywalczył Manuel Letenbichler z Mario Romanem na drugim miejscu i Trystanem Hartem na trzecim. W regulaminowym czasie wyścig główny ukończyła zaledwie ósemka z pięciuset startujących zawodników.

Gdy o 14:30 na dnie Żelaznego Giganta wystartował pierwszy rząd, Teodor Kabakchiev zgarnął holeshota, a zaraz za nim gnali Billy Bolt i Manuel Lettenbichler. Nieczytelne oznaczenie na początku trasy sprawiło, że zawodnicy z pierwszej linii bez celu kręcili się w górę i w dół wzgórza Rocket Ride, co wstrzymywało przez około 10 minut start drugiego rządu.

Gdy kurz zaczął opadać, a było go mnóstwo na poczatku trasy, Billy i Mani zajęli miejsce z przodu stawki, podobnie jak często widzieliśmy to w ubiegłym sezonie, z jadącymi za nimi Kabakchievem i Michaelem Walknerem.

Lettenbichler szybko nadał zawrotne tempo i wypracował sobie przewagę nad pozostałymi zawodnikami. Do 10 punktu kontrolnego (PK10), którym był skalisty podjazd pod górę, dotarł pierwszy, a za nim jechali Walkner, Mario Roman, Kabakchiev i Bolt.

Po godzinie czołówka dotarła do nowej sekcji o nazwie Udo's Playground, a Walkner był blisko Lettenbichlera z Mario zamykającym pierwszą trójkę.

Na ponad trzech kilometrach niesławnej sekcji Carl's Dinner (PK21) Mario wykorzystał swoje umiejętności trialowe, aby objąć drugie miejsce, podczas gdy Walkner miał kłopoty. Trystan Hart również ruszył w pogoń i znalazł się na trzeciej pozycji.

Pomimo nowych sekcji, tak trudnych jak Autostrada Motorex (PK22), gdzie podjazd prowadził wąską ścieżką pomiędzy drzewami, Lettenbichler parł naprzód i odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w Erzbergu w karierze, stając się trzecim Niemcem, który wygrał, po swoim ojcu i zmarłym Chrisie Pfeifferze.

Mario Roman był blisko i wywierał dużą presję na Manim dzięki solidnym przejazdom przez najtrudniejsze sekcje wyścigu. Hiszpan musiał zadowolić się drugą pozycją, ponieważ na metę dotarł ze stratą 3,5 minuty do zwycięzcy. Trystan Hart w swojej drugiej próbie pokonania Żelaznego Giganta zajął solidne trzecie miejsce.

Czwarte miejsce wywalczył Billy Bolt, który na ostatnich etapach pokonał Alfredo Gomeza. Michael Walkner zajął szóste miejsce i został pierwszym austriackim zawodnikiem, który ukończył wyścig.

Ostatnie kilometry dały mocno popalić motocyklowi Wade’a Younga, który przez dłuższy czas jechał na czwartym miejscu. Kilka poważnych problemów mechanicznych sprawiło, że walczył o dotarcie do mety na siódmym miejscu, tuż przed ostatnim oficjalnym finiszerem Mattym Greenem, który dojechał na ósmej pozycji.

Graham Jarvis po problemach z motocyklem zaraz po starcie, rozpoczął wyścig z godzinnym opóźnieniem. Zaczynając z 500. miejsca w 13 punkcie kontrolnym był już w pierwszej pięćdziesiątce, w PK18 był w pierwszej trzydziestce, po PK21 w pierwszej dwudziestce. PK22 (z 27) był miejscem, gdzie najdalej zdołał dotrzeć plasując się już blisko pierwszej dziesiątki, gdy obwieszczono koniec czasu. Niestety, po tym, jak organizatorzy uznali, że otrzymał pomoc z zewnątrz, został później zdyskwalifikowany.

Najlepszy z Polaków, Dominik Olszowy, zdołał zaliczyć 21 punktów kontrolnych i zająć 17 miejsce. Kolejny był Emil Juszczak, który zaliczył 20 check pointów i uplasował się na 37 pozycji. Kacper Dudzic i Oskar Kaczmarczyk pokonali 19 etapów zajmując odpowiednio 48 i 50 miejsce.

Na punkcie kontrolnym nr 17 swoją rywalizację zakończyli: zwycięzca prologu Kailub Russell, Pol Tarres na Yamasze Tenere 700 i Sandra Gomez.

Przed zawodami organizatorzy sugerowali, że najlepsi zawodnicy spędzą około dwóch godzin na trasie, jednak nowe sekcje plus długa jazda przez Carl's Dinner oznaczały, że wyścig czołówki trwał niemal trzy godziny. To najdłużej ile zajęło zwycięzcy pokonanie wszystkich punktów kontrolnych. Według Mario Romana był to "najtrudniejszy w historii" Erzberg.

Pełne wyniki znajdziecie TUTAJ.