David Munoz wygrał wyścig Moto3 o Grand Prix Aragonii. Choć zawodnik kojarzy nam się z szybką jazdą, to dopiero teraz wywalczył swoje pierwsze zwycięstwo po karkołomnym manewrze, który wykonał tuż przed prostą startową. Jose Antonio Rueda dojechał do mety na końcu pierwszej dziesiątki, ale jego przewaga w generalce sprawia, że mógł sobie na to pozwolić.

W kwalifikacjach klasy Moto3 najszybszy był lider klasyfikacji generalnej - Jose Antonio Rueda. W pierwszym rzędzie stanęli też Luca Lunetta i Maximo Quiles. Z drugiego startowali Carpe, Furusato i Roulstone. Rueda był też najszybszy w treningu rozdzielającym zawodników do poszczególnych tur kwalifikacji.

Na starcie wyścigu najmocniejszy był Rueda, który od razu wystrzelił do przodu. Za nim zabrał się Luneta. Quiles stracił kilka pozycji, ale szybko odrobił straty i znalazł się na 2. miejscu. Furusato spadł na 8. miejsce. Z toru wypadli Nepa i Perez, ale ten drugi wrócił do wyścigu. Na początku 2. okrążenia Quiles próbował objąć prowadzenie, ale Rueda obronił się na wejściu do zakrętu numer 1. Na 3. pozycję awansował David Munoz, który wspiął się o 6 miejsc.

Na 4. okrążeniu Quiles cały czas mógł być wyraźnie szybszy od Ruedy, ale nie próbował go wyprzedzić. Musiał jednak uważać, bo za nim byli Munoz i Almansa. Ten pierwszy nie zamierzał czekać, aż Quiles wykona jakiś ruch i szukał okazji do wyprzedzenia go. Jednak na prostych Quiles i Rueda byli szybsi. Prowadząca czwórka zaczęła oddalać się od grupy pościgowej. Próbowali się od niej oderwać Carpe i Luneta, ale bezskutecznie.

Na kolejnych okrążeniach Luneta i Carpe dojechali do liderów. Luneta od razu zabrał się do pracy i awansował na 4. miejsce. Na początku 8. okrążenia Luneta przedarł się na 2. pozycję, a Quiles spadł na 4. Prowadząca grupa liczyła już łącznie 8 zawodników. Byli w niej jeszcze Furusato, Kelso i Piqueras. Quiles popełnił błąd i prawie zderzył się z innymi zawodnikami. Kosztowało go to spadek na 7. miejsce. Na 9. okrążeniu Munoz próbował zaatakować Ruedę, ale ten jeszcze był w stanie się obronić. Wiedział jednak, że nie będzie mógł jechać tak spokojnie jak wtedy, kiedy za jego plecami był Quiles.

Na kolejnych okrążeniach sytuacja była w miarę spokojna, ale na początku 11. kółka Luneta zdecydował się przypuścić atak na 2. miejsce. Jednak zamieszanie za plecami Ruedy nie pomogło mu zbudować jakiejkolwiek większej przewagi. Tymczasem Quiles wykonał kolejny karkołomny manewr i awansował na 4. miejsce. Z przodu zaczęła odrywać się trójka w składzie Rueda, Munoz i Luneta. Na początku 12. okrążenia Luneta i Munoz wyprzedzili Ruedę. Ten próbował odpowiedzieć, ale mu się nie udało. Z okazji skorzystał jeszcze Almansa. Chwilę później Quiles i Furusato niemal staranowali Ruedę. Tym samym lider generalki spadł na 6. miejsce.

Na początku 13. okrążenia na prowadzenie wysunął się Quiles, ale szybko wyprzedzili go Almansa i Munoz. Na 14. okrążeniu Rueda był atakowany przez Piquerasa i Carpe. W końcu jednak lider klasyfikacji generalnej odzyskał tempo i dojechał do prowadzącej czwórki, która walczyła między sobą o prowadzenie. To było wodą na młyn dla Ruedy. W grze o zwycięstwo było jednak bardzo wielu zawodników. Quiles dostał ostrzeżenie za wyjeżdżanie poza limity toru. Nadal jednak był na prowadzeniu.

Na początku przedostatniego okrążenia Rueda nadal był na 5. miejscu, a jego prędkość maksymalna nie pozwalała mu wyprzedzić konkurentów na prostych. Tymczasem na przedostatnim okrążeniu na Quilesa czaił się Munoz. Rueda ściął zakręty 14 i 15, żeby ułatwić sobie zadanie, ale bezskutecznie. Na końcu długiej prostej Munoz zaatakował i objął pozycję lidera, ale Quiles szybko go skontrował. Rueda popełnił błąd i spadł aż na 9. miejsce. To oznaczało koniec marzeń o zwycięstwie.

Na ostatnim okrążeniu Munoz zbliżył się do Quilesa na odległość ataku, ale problemem była prędkość zawodnika numer 28. Ten jednak przestrzelił w ostatnim zakręcie i Munoz zamknął konkurenta przed prostą startową i nie pozwolił mu na wyjście z tunelu. Tym samym Munoz wygrał wyścig przed Quilesem i Carpe.