Ta witryna używa plików cookie. Więcej informacji o używanych przez nas plikach cookie, ich zastosowaniu
i sposobie modyfikacji akceptacji plików cookie, można znaleźć tutaj
oraz w stopce na naszej stronie internetowej (Polityka plików cookie). Nie pokazuj więcej tego komunikatu.
![AMA Supercross: Lawrence i Anstie wygrywają w Filadelfii [VIDEO]](https://foto.scigacz.pl/cache/imgs/_c500x370/gallery/wiadomosci/2024/04/29/AMA_Supercross_Lawrence_i_Anstie_wygrywaja_w_Filadelfii_VIDEO/_Jett_Lawrence_z.jpg)
Komentarze 10
Pokaż wszystkie komentarzeLudzie, przesadzacie... Każdy wyznaje odrębny styl i kulturę jazdy. Moim zdaniem Harleya kupuje się sercem, bo o rozsądku ze względu na cenę do zawartości nie ma o czym mówić. Na chwilę obecną, nie stać mnie nawet na nowego sportstera, lecz miałem i mam przyjemność co roku dosiadać te motorki na truck and tours. Marzę o Harleyu o tej niewygodnej, grzejącej się na światłach bestii, o tym że czuję jego każdą wibrację i o tym, że prócz zdrowia, kobiety, pieniędzy i harleya nic do szczęścia mi więcej nie będzie potrzeba. Japoniec - wygoda Harley - frajda dla tych, którzy nie lubią iść na kompromis.
OdpowiedzWłaśnie o to chodzi. O gustach co kto lubi się nie dyskutuje. Ja tam osobiście lubię wygodę, sam mam tzw. modne ostatnio szosowe enduro, lubię czasami zjechać z asfaltu. Szanuję tych co jeżdżą na armaturze, lubię popatrzeć na nie z boku, na ulicy jak jadą, tych wydechów. Ale sam na armaturę nie wsiądę i złego słowa również o niej nie powiem.
OdpowiedzNo i wielki szacun frii za to co napisałeś. Moja przygoda z Harrym zaczęła się w zeszłym roku. Tak naprawdę. Ponieważ wcześniej to było tak "na niby": motocykle spod znaku H-D były tylko w sferze moich marzeń. Mogłem sobie je tylko podziwiać na różnych bazarach, zlotach i obrazkach :-D W końcu nadarzyła się okazja. Zakupiłem! H-D FXST Softail Standard 2002. Byłem wniebowzięty. Do czasu... Z rozmysłem nie wsiadałem wczaśniej na inne motocykle (a to co było dawno temu to się nie liczy), ponieważ znałem opinie wielu ludzi n.t. HD-ków (co prawda większość z nich nigdy zapewne nie siedziała nawet za sterami HD, ale nic to) i zapewne wsiadając na mojego HD-ka byłbym niemiło rozczrowany. No więc na początku było fajnie. Nawet bardzo. Aż przyszedł pierwszy zlot. Zrobiliśmy z kolegą w 2 dni ok. 2000 km. Ja HD, on dużym enduro. Po pierwszym dniu byłem nieco... oszołomiony. Po drugim - prawie głuchy i trochę nieprzytomny i nerwowy. Kolega - nic. Tylko musiał jechać w pewnej odległości ode mnie ponieważ, jak mówił, też już miał dość moich wydechów. Po powrocie stwierdziłem, że chyba nieprędko znów wsiądę na "moje marzenie". I tak w istocie było - na ok. 3 tyg. miałem dość jazdy. Ale nie wytrzymałem ani dnia dłużej. Znów go dosiadłem i znów się cieszę jazdą. Tylko z pewną niechęcią patrzę na perspektywę wyjazdów na dłuższe trasy.
Odpowiedz