Po tym wyciskaniu soków i miąższu z maszyn wielu z was pewnie zapewne ogarnęło swoiste współczucie dla obu motocykli. Pytanie, czy my będziemy tak samo wyrozumiali, jak wy? Trudno to jednoznacznie ocenić przekazując maszynę, którą jeździł Wiczyński w ręce Raptownego. Jak dla mnie to krok z deszczu pod rynnę...

Potencjał Hondy do wygłupiania się za kierownicą motocykla (mam nadzieję, że nie przeszkadza wam nazywanie rzeczy po imieniu) jest ogromny. Guma na pierwszym i drugim biegu przychodzi sama z siebie. Motocykl jest lekki i łatwo nim operować, choć Raptowny zwracał uwagę na wrażliwość Hondy na boczny wiatr podczas szybkich lotów na kole. Świetne hamulce pozwalają na długie stoppie, a dzięki ich większej odporności na zmęczenie, niż ma to miejsce w przypadku 10-tki, można ten element trenować do woli. Kawasaki w tym zestawianiu wypada mimo to lepiej. Nawet jeśli trochę oporniej idzie stawianie jej na przednie koło, to długie szybkie gumy są jej żywiołem. Motocykl pozostaje stabilny i niewrażliwy na podmuch wiatru, bez problemu dokręcając się do dwóch stówek na gumie.

Radość z jazdy

No właśnie, przecież tutaj przede wszystkim o to chodzi! W tej kategorii trudno jest wyłonić zwycięzcę. Oba te motocykle, choć należą do tej samej klasy, są od siebie różne, zwłaszcza jeśli chodzi o ich charaktery. Spokojna, opanowana Honda, która potrafi nienagannie zachować się w każdej sytuacji, a w przeciwnym narożniku zadziorne i lekko nieobliczalne Kawasaki.

Bezdyskusyjnie obie testowane maszyny to wspaniałe motocykle. Który jest jednak wspanialszy? Tutaj wszystko zależy od preferencji kierowcy. Jeśli lubisz precyzję prowadzenia, super hamulce i panowanie nad motocyklem w każdej sytuacji to spodoba ci się CBR 1000 RR. Tym motocyklem jeździ się łatwiej, wyciskanie z niego siódmych potów jest zdecydowanie bezpieczniejsze i bardziej przewidywalne. Nie można jednak dawać się zwieść spokojnemu charakterowi tego bolidu, bo jak pokazały nasze porównania, jest on zdumiewająco szybki minimalnie tylko ustępując Kawie w kwestii osiągów.

Zielona bestia to kąsek dla nieco innej klienteli. To motocykl, który nie tylko dobrze spisuje się na drodze, ale który też super wygląda. Ten sprzęt jeździ, jakby miał zainstalowane turbo i choć ma w sobie pewne braki w ogładzie odziedziczone po swym poprzedniku, to jazda nim dostarcza niezapomnianych wrażeń. Coś dla tych, którzy lubią ten dreszcz, jaki wywołuje dźwięk wyciąganej z granatu zawleczki.

Bartek po naszym teście skłaniał się w stronę Hondy, głównie z uwagi na lepsze podwozie. Mi ze względu na większe wymiary i lepszą aerodynamikę bardziej leżała Kawasaki. Niezależnie jednak od tego, na którym motocyklu siedziałem, cały czas miałem wrażenie, że jestem kilka stref czasowych poza granicą zdrowego rozsądku...

Dane techniczne