Ścigacz.pl

Majówka na torze Pit Bike w Słomczynie przyciągnęła wielu chętnych oraz specjalnego gościa, którym był Paweł Szkopek.

Majówka Pit Bike na torze w Słomczynie miała być dla nas, przedstawicieli Ścigacza, połączeniem pracy z przyjemnością. Część dnia zaplanowana została na zrobienie zdjęć do galerii, a pozostały czas chcieliśmy poświęcić na trenowanie jazdy z zawodnikami. Chociaż byliśmy wpisani do grupy C, czyli raczej wolnej, istniała szansa na podpatrzenie jak jeździ nasza zdolna młodzież. Już od dawna należymy do pitbikowej rodziny, ponieważ będąc stałymi bywalcami Toru Modlin, praktycznie co niedzielę mamy okazję spotykać się i trenować. Dlatego wizyta na innym obiekcie była tym bardziej ekscytująca. Moi faworyci (tu przepraszam za subiektywną opinię, bo uwielbiam wszystkich) to Jurand Kuśmierczyk, Kuba Stankiewicz i Dawid Nowak. Cała trójka nie zawiodła moich oczekiwań. Wspaniale jest patrzeć jak każde okrążenie sesji jest pokonywane w podobnym czasie i bez widocznych błędów. Mimo, że był to trening a nie zawody, tempo było naprawdę szybkie. Slidery na kolanach i łokciach nie miały łatwego życia. Cieszyłem się na samą myśl, że to nie moja grupa bo miałbym dubla co drugie okrążenie.

Idąc z toru na padok zauważyliśmy Pawła Szkopka, który będąc w drodze do Hiszpanii, postanowił wpaść w odwiedziny do swojego podopiecznego Dawida. Podeszliśmy żeby się przywitać i umówić na "Wywiad Marlenki", który ukaże się niebawem na łamach Ścigacza. Tyle, że jak to z Pawłem bywa, zaczęło się od pytania o bandaż na ręce, a skończyło na godzinnej rozmowie o wszystkim. Doświadczenie i wiedza jaką Paweł zdobył w trakcie swojej wieloletniej kariery sprawia, że nawet proste pytanie o regulację zawieszenia, czy dobór opon dostarczyło mi tylu danych, że mam teraz nad czym myśleć przed następnym trackday’em. Powspominaliśmy stare czasy, jeszcze sprzed ery internetu. Wyścigi na Modlinie w miejscu, gdzie obecnie znajduje się lotnisko, czy choćby coś tak odległego jak Polonia Cup na torze w Poznaniu. Jazda na motocyklu na najwyższym poziomie przez tak długi czas to ogromne wyzwanie zarówno fizyczne jak i psychiczne. Zapytałem, ile w tym wszystkim jest szczęścia. Bo przecież Paweł musiał mieć i nadal ma szczęście w życiu. Oto co odpowiedział: "Tak to prawda, że mam szczęście, ale uważam, że tylko szczęśliwi ludzie są w stanie osiągać wielkie sukcesy, a szczęście kreujemy sami."

Rozstaliśmy się z Pawłem i Celiną, życząc im spokojnej podróży oraz udanych przygotowań do wyścigów. Mamy nadzieję, że ten kolejny sezon z pandemią, będzie już trochę bardziej przewidywalny, a wyścigi nie będą przekładane i odwoływane prawie z dnia na dzień. Oczywiście jeszcze daleko nam do normalności, ale powrót widzów na trybuny wydaje się być bliżej niż dalej.