Ścigacz.pl

Za nami jedenaste już środkowoeuropejskie spotkanie miłośników bawarskich motocykli sygnowanych logiem GS. Jak było tym razem i czy do imprezy o stałej formule da się wpleść coś nowego? Byliśmy na miejscu, aby przekonać się o tym osobiście.

Tradycyjnie impreza zaczęła rozkręcać się już w piątek. Z całego kraju zaczęli zjeżdżać się miłośnicy BMW, ale nie tylko. Impreza nie była i nie jest zamknięta dla innych marek. Oficjalne otwarcie tegorocznej edycji, powitania, kolacja we wspólnym gronie i rozmowy do późnego wieczora stanowiły preludium do sobotniego ujeżdżania motocykli.

W tym roku nie było eliminacji do światowego finału GS Trophy. Oznaczało to, że wszelkie konkursy motocyklowe i około motocyklowe były wyłącznie zabawą pozwalając miło spędzić czas w duchu motocyklowej rywalizacji. A jak wiemy rywalizacja jest integralną składową GST, dlatego też nie zabrakło jej w żadnej z podgrup uczestniczących w imprezie.   

Trasa turystyczna

Nie każdy lubi jeździć w piachu, dlatego dla tych którzy nie chcieli jeździć w terenie przygotowano trasę wytyczoną asfaltami. Na tej trasie były punkty kontrolne z  zadaniami i pytaniami dla uczestników. Każdy uczestnik, który oddał  organizatorowi kartę  startową z wszystkimi odpowiedziami  brał udział w losowaniu nagród. Spośród tej grupy wylosowanych zostało 3 trzech szczęśliwców, którzy pomiędzy sobą rywalizowali o nagrodę główną  jaką była składana przyczepa motocyklowa. Przyczepę w najkrótszym  czasie (2 minuty i 5 sekund)  złożył  Robert Szymocha i tym samym wygrał nagrodę główną  dla trasy szosowej.

Trasa Adventure

Dla tych, którzy nie chcieli jeździć po asfalcie przygotowano pętlę o nazwie Adventure. Trasa składała się z około 80% szutrów, 10% trawy i błota. Resztę stanowiły asfaltowe łączniki. W naszej ocenie trasa ta znakomicie ilustrowała walory terenowych motocykli turystycznych takich jak seria GS. Każdy kto miał terenowe opony i odrobinę umiejętności w kierowaniu dużym motocyklem nie miał z jej pokonaniem żadnych problemów. W sumie trasa Adventure liczyła około 70 kilometrów i prowadziła mazurskimi lasami i szutrami.

Trasa Adventure Pro

Dla tych, dla których jazda w szutrach to za mało, przygotowano trasę Adventure Pro. Obejmowała ona nie tylko cięższy teren, ale także konkurencje siłowe, sprawnościowe i zespołowe. Uczestnicy podzielili się na 19 ekip. Każda z nich strzelała, pływała, rzucała, podnosiła i przepychała GSy, itd. Wszystkie konkurencje były rzecz jasna punktowane. Najlepiej poradził sobie zespół nr 4 w składzie Zbyszek Tarnawski, Robert Figurski, Dominik Latusek i Marcin Słomkowski. Nagroda specjalna powędrowała do kobiecego zespołu  w składzie Anna Turguła, Marta Bogotko, Ewa Chuderska i Wiktoria Kordus.

Sobotni wieczór to tradycyjnie czas na podsumowanie wyników w poszczególnych grupach, wspólną biesiadę i koncert całkiem niezłej skądinąd kapeli. Rozmowy i toasty równie tradycyjnie przeciągnęły się do bardzo późnej nocy.

GS Trophy w liczbach i we wspomnieniach

Impreza zapisze się w naszej pamięci bardzo dobrze. Świetne towarzystwo, fajne trasy, bardzo dobra lokalizacja, a przy tym profesjonalna organizacja do której przyzwyczaił nas już Prorest Team nie zostawiły pola do marudzenia nawet największym malkontentom. Było bezpiecznie. Poza kilkoma drobnymi incydentami nie odnotowaliśmy większych strat w zdrowiu i sprzęcie.

Podczas XI  edycji GS Trophy w Dadaju stawiło się 374 uczestników na 282 motocyklach, wraz z nimi w tym 12  dzieci oraz 80 osób towarzyszących. To rekordowa frekwencja. W zestawieniu z rokiem poprzednim, który również był rekordowy, ogólna  liczba uczestników wzrosła od 20 osób, przy czym liczba uczestników na motocyklach  wzrosła o 40. A co w roku 2017? Z nieoficjalnych przecieków wiemy, że impreza przenosi się w zupełnie inny zakątek Polski. Nie chcemy zdradzać niespodzianki, ale możemy jedynie powiedzieć, że GS Trophy 2017 zapowiada się naprawdę grubo, szczególnie że impreza ta będzie jednocześnie eliminacją do kolejnych światowych finałów GS Trophy!