Ścigacz.pl

Czy zastanawialiście się kiedykolwiek jak szybko można przejechać 4085 metrów? Ale nie byle jakie 4085 metrów tylko wyjątkowe... Są to metry pomyślane tak aby jak najbardziej Wam to utrudnić, z nieba leje się gorąc a na tylnym kole macie kolejnego kandydata który tak samo jak Wy myśli o jak najkrótszym czasie okrążenia. Założę się, że obecny właściciel najkrótszego czasu okrążenia, Andrzej Pawelec nie myślał o poprawianiu tego czasu co każdy wyścig. Wiecie że jest już paddockowy dowcip?

- Kiedy Andrzej zwolni....?

- Kiedy zobaczy własne wydechy.

Śmieszne? Nie...? Ale jakże prawdziwe. Obecnie ten najszybszy zawodnik jest nie do pobicia... ale wróćmy do początku.

II runda Indywidualnych Motocyklowych Mistrzostw Polski, która odbyła się w ostatni weekend zgromadziła całą czołówkę polskich (i nie tylko) zawodników. Ponad 130 zawodników stawiło się gotowych sprawdzić swoje umiejętności Prognozy pogody pozwalały przypuszczać że wreszcie zobaczymy co naprawdę da się zrobić na odnowionej nitce poznańskiego kartofliska. I tak przyczepność nowej nawierzchni, mimo wcześniejszych obaw nie budzi już niczyich wątpliwości. Pozostały co prawda jeszcze pewne niedociągnięcia ale jak się okazuje są na razie bez znaczenia dla kręconych czasów. Tak znienawidzone przez wszystkich betonki będące przyczyną niejednego gruza motocyklowego zostały usunięte a na ich miejscu pojawiły się dużo niższe pomalowane kolorowo betonowe płytki. Niestety ma to i swoje złe strony. Dzięki temu zawodnicy jeżdżą jeszcze szybciej i czasem potrafi im się ta jazda wymknąć spod kontroli. Przekonali się już o tym sędziowie z „małej patelni” którym motocykl jednego z rookich przebił się ponad oponami i zgruzował stanowisko. Przekonują się o tym też sędziowie ze „sławiniaka”, którzy kilka razy w czasie wyścigu wieszają żółtą flagę bo ktoś się zapędza i wyjeżdża bardziej lub mniej na zielone.

Treningi.

W bieżącym roku organizatorzy postanowili rozpuścić troszkę motocyklistów. Zamiast dwóch i pół dnia jazd jak w zeszłym roku, obecnie jeżdżą przez cztery dni. Pierwsze jazdy zaczynają się juz w czwartek a kończą się w niedzielę wyścigami poszczególnych klas. Daje to dużo więcej możliwości szlifowania umiejętności jezdnych ale także więcej czasu na ewentualne szlify sprzętu. I tak na oficjalnych treningach nie pojawił się lubiany przez wszystkich MacGyver, który przygodę z drugą rundą zakończył już w piątek na wejściu na prostą startową a Olaf (Torn) musiał odpuścić ostre ściganie ze względu na stłuczoną solidnie rękę kiedy napędzony przed „sławińskim” próbował jak najbardziej opóźnić hamowanie. Opóźnił je tak bardzo że to co zostało z owiewek trzeba było przymocowywać do motocykla na taśmę montażową. Z eliminacji odpadł też zawodnik Wólczanka Hyosung Cup - T.Tarach, który po gruzie sprzęta wylądował na karetce a później w kołnierzu ortopedycznym.

Wyścigi – sobota

Subrebike/Superstock 1000

Do połączonego wyścigu klas Superbike/Superstock 1000 polposition wywalczył sobie oczywiście Andrzej Pawelec. Sytuacji podczas treningów doglądał czły czas Jacek Grandys mający pod opieką Mistrza Polski z 2005 roku w Superstockach Bartka Wiczyńskiego. Trzeba tez oddać cześć braciom Szkopek. Obecnie, młodszy z nich Marek, jeżdzący na Yamasze depcze po piętach starszemu (Pawłowi) dosiadającemu motocykla Kawasaki. Jednak powtarzalność wyników u tego pierwszego wymaga jeszcze treningów. Gdzieś między nimi plasuje się Irek Sikora. Nie sposób nie wspomnieć w tym miejscu o obecnym numerze 2 w superbikach Sławku Graussamie. Ten młody i utalentowany zawodnik w tym roku dostał swoją szansę i jezdzi na motocyklu marki Yamaha w teamie Wallrav Yamaha Pawelec zachowując powtarzalność okrązenia na poziomie 1.38. W superbikach możemy tez oglądać odkrycie zeszłego sezonu Huberta Tomaszewskiego, który przyjeżdżając do poznania na ten weekend nie wiedział jeszcze ze przyjdzie mu się zmierzyć z psychologiczną barierą 1.39

Wyścig tych połączonych klas zawsze ściąga na tor najwięcej widzów. Te grzmiące potwory o mocach ponad 200 km i wadze poniżej 160kg gnaja po torze niesione niczym huraganem. I mimo że są to bodaj najbezpieczniejsze klasy z najbardziej doświadczonymi kierowcami nie wie co to adrenalina ten który nie poczuł tchnienia rozcinanego przezeń powietrza i nie posłuchał wycia z tłumika. A jest na co popatrzeć oto zaraz po starcie na prowadzenie przebija się Bartek Wiczyński. Starty tego zawodnika są zawsze bardzo widowiskowe, zwłaszcza że potem zaciekle walczy o każdą pozycję chcąc nie chcą ustępując czasem miejsca bardziej doświadczonym kolegom. Po 1-2 kółkach na prowadzenie niezmiennie już wysuwa się Andrzej Pawelec. Zadziwiające jest to że potrzebuje on chwili na złapanie swojego rytmu, ale potem nic nie jest w stanie go powstrzymać. Powoli oddala się on zostawiając za sobą Pawła Szkopka, który na metę dojedzie z 17 sekundową stratą na drugiej pozycji. Jako trzeci jedzie praktycznie cały czas Ireneusz Sikora na swojej stockowej R1. Tuż za nim tasują się Marek Szkopek z wspomnianym powyżej Bartkiem Wiczyńskim. Ponad 10 sekund dalej nowy narybek zespołu Torn Racing Alek Dubelski wespół z Januszem Oskaldowiczem (weteranem bojów) i Sławkiem Graussamem. Na 10 pozycji dojedzie do mety Adam Badziak, startujący w tym roku w klasie 1000 nowym Suzuki GSX-R750.

Drugim sobotnim wyścigiem był R1 Cup, zresztą w każdej rundzie klasa ta ma po dwa wyścigi. Po nieudanym starcie w pierwszej rundzie nareszcie odnalazł się w tej klasie Rafał Waliłko. W poprzednim starcie zawodnik ten (wspólnie z Klejnotem) popełnił falstart co uniemożliwiło mu nawiązanie konkretnej walki. Tym razem do niczego takiego nie doszło i od samego początku Rafał prowadził stawkę w wyścigu. Niestety po dwóch kółkach szybszy od niego okazał się Robert Kowalski, który wyprzedził Rafała i nie oddał prowadzenia już do końca. Na dalszych miejscach walczyli Michał Klejnot z Szymonem Dziawerem. Ten ostatni niestety przegrał ale dosłownie o niecałe 0.2 sekundy.

Kolejny wyścig, nie mniej emocjonujący mimo że przy wolniejszych prędkościach odbył się w klasie Hyosung Cup. Zawodnicy zagrzewani do walki przez jedne z najładniejszych modelek w polsce postanowili dać widowisko nie gorsze niż walka superbików. Przez cały wyścig dominował Xavier Retat. Bezpośrednio na tyłku siedział mu Łukasz Marszałek ze stratą w całym wyścigu 0,762 sekundy, należy jednak wspomnieć że właśnie do Łukasza należał czas najkrótszego okrążenia w tymże wyścigu (1.50.611). Wyścigu nie ukończył jeden z faworytów, czech Jakub Glaser, któremu uszkodzony motocykl zaczął puszczać olej z silnika i niepowstrzymany przez nikogo zrobił jeszcze kółko, przysparzając tym samym kłopotu sędziom wirażowym, którzy po całym zajściu musieli usunąć oleju z asfaltu. Warto też wspomnieć Tomka Serafina, który po raz pierwszy siedząc (jako VIP) na Hyosungu zajął w wyścigu piąte miejsce. To jak prezesie, może zostawisz to czarne nie jeżdżące bydle i przesiądziesz się na miłego Housunga z modelką w wyposażeniu opcjonalnym?

Reszta pierwszego oficjalnego wieczoru wyścigów nie przyniosła większych niespodzianek. Zawodnicy mieli jeszcze okazję do wzięcia udziału w dowolnych treningach jednak nie wszyscy skorzystali z tej okazji ze względu na wszechogarniające zmęczenie.

Potem już było tylko piwo, posiłek w jedynej torowej jadłodajni, wspólne oglądanie meczu w namiocie PolandPosition i nocne polaków rozmowy...

Wyścigi – niedziela.

Tym razem świt nie zerkał nieśmiało w przyczepy zawodników tylko od razu zalał teren oślepiającym słońcem i falą gorąca. Pierwsze okrążenia rozgrzewające minęły spokojnie jeśli nie liczyć incydentu z Moniką Jaworską... Ale jak tu go nie liczyć, jeśli ktoś craschuje w najmniej oczekiwanym miejscu, następnie wstaje i dalej mdleje na torze? Monikę zwiozła z toru karetka a nam pozostało tylko spekulowanie co będzie dalej.

W drugim dniu wyścigów na piewrszy ogień poszedł połączony wyścig pucharu markowego Hyosung i GS500. Tym razem Łukasz Marszałek postanowił najwyraźniej wymienić się z Glaserem i nie ukończył wyścigu zjeżdżając po 7 kółku do depot. Tym razem VIPem wyścigu Wólczanka Hyosung Cup był prezes koncernu Michał Bauer, który zdecydował się na zrobienie pierwszych kółek w swoim zyciu na torze. Nie możemy powiedzieć aby to był debiut szybki ale na pewno był skuteczny bo Michał dotarł do mety w jednym kawałku. Nadal trwają jednak dyskusje bo najlepszy czas okrążenia rzędu 2.52.547 mógłby pretendować do najwolniejszego w historii toru.

W połączonym wyścigu Superbike/Superstock1000 nie działo się nic nadzwyczajnego, jeśli nie liczyć wylotu w zielone Igora Nowackiego. Złapany przez nas kilkanaście sekund po zdarzeniu klął na skrzynię biegów, zablokowane przełożenia i spowodowaną tym wysiadkę z siodła. Jako pierwszy (także mimo chwilowego pobytu na zielonym) bieg ukończył Andrzej Pawelec, ustanawiając ponownie rekord Polski na poziomie 1.35.852. Na drugim miejscu w klasie superbike zameldował się Sławek Grausam ze stratą ponad 30 sekund do prowadzącego. Dalej z życiówką na 1.39.666 był Hubert „Rzeźnik” Tomaszewski oraz takie nazwiska jak Mariusz Grandys, Maciej Serafin, czy ciągle nie mogący dogadać się ze sprzętem Marek Szwarc. Nowością tegoroczną jest obok klasyfikacji poszczególnych zawodników w klasach (Superbike, Superstock1000) klasyfikacja wspólna tych wyścigów pod nazwą Grandys Extreme Formula.

Najlepszym zawodnikiem klasy Superstock1000 w niedzielnym wyścigu był Paweł Szkopek, który ukończył bieg z 5 sekundową przewagą nad drugim zawodnikiem którym był Irek Sikora. Jako następni byli na mecia Marek Szkopek, Bartek Wiczyński oraz Alek Dubelski. Nadal jednak żaden z zawodników nie jest w stanie zbliżyć się do rekordów ustanawianych przez Andrzeja Pawelca a najszybszemu z nich brakuje do tego ok. 1 sekundy.

W tym roku klasa Supersport 600 została na wyraźne prośby zawodników zmieniona na Superstock 600. Chodziło bowiem o to aby walka była możliwie najbardziej wyrównana. Niestety wzorem lat ubiegłych najmocmiejsi zawodnicy w niej startujący nadal są tam obecni kręcąc na swoich maszynach czasy nieosiągalne dla innych. Marcin Kałdowski i Piotr Kaczor bo o nich mowa przyjeżdżają zawsze na metę z kilkudziesięcio sekundowym wyprzedzeniem w stosunku do reszty zawodników. Jednak dzięki temu że w klasie pojawił się teamowy kolega Moniki Jawoskiej – Michał Pernach możemy być zawsze świadkami ostrej rywalizacji tej dwójki. Nie inaczej bylo w czasie ostatniej eliminacji. Budząc zdziwienie obserwatorów Monika Jaworska, pomimo wcześniejszego upadku pojawiła się na starcie. Przez cały czas trwania powodowała nerwowe spojrzenia Perka. Kiedy jednak ten popełnił błąd na prawym niemieckim szybko wysunęła się na prowadzenie. Jednak po chwili na szykanie Pernach wyprzedził Monikę i niemal równo przelecieli pod mostkiem. Na wyjściu na prostą startową Perek próbował być sprytniejszy i chciał zamknąć Monikę na wewnętrznej uniemożliwiając wyprzedzenie, nie przewidział jednak że Monika będzie chciała wyprzedzić go po zewnętrznej. I tak niemal wysiłkiem woli i dzięki ogromnemu dopingowi Monika ukończyła wyścig na piątym miejscu będąc o 0,025 sekundy szybsza od Michała. Na czwartej pozycji uplasował się największy zeszłoroczny zadymiarz – Piotr „Protest” Dobrowolski.

W wyścigu klasy R1 Cup nic się nie zmieniło w zasadzie. Warto jednak wspomnieć tak jak poprzednio o Rafale Waliłko, który mimo że fenomenalnie startuje to na każdym wyścigu musi ustąpić Kowalskiemu. Mamy nadzieję że następne rundy spowodują że zawodnik ten będzie mógł dojeżdżać jako pierwszy na metę.

Jedne z najbardziej dramatycznych klas zostają jak zawsze na koniec rundy. Rookie (w tym roku Rookie do 600 i powyżej 600 cm) oraz Pretendent mają zawsze nieznany przebieg ze względu na mniejsze niż w przypadku innych klas umiejętności kierujących. Zmotywowanie motocyklistów, presja na zwycięstwo i ilość jeżdżących w tych klasach powoduje że jazda w tych klasach bywa niebezpieczna. Tak więc przypadki wylecenia na zielone są w ich przypadku częstsze a skutki często bywają groźniejsze. I tak sędziowie wirażowi z ostatnio zmiecionego przez motocykl posterunku zrezygnowali ze swojego stanowiska i ja się im nie dziwię, bo jeśli rozpędzone 180 kg ląduje w miejscu gdzie przez 10 sekundami siedziałeś to można się wszystkiego spodziewać. Na szczęście niedzielne biegi tych klas nie obfitowały w mrożące krew w żyłach wypadki. Po zeszłomiesięcznej rzezi jaką tor zafundował zawodnikom zrzeszonym pod szyldem WSM Chełmiec w niedzielę wszystkim zawodnikom teamu udało się ukończyć wyścig. I to nie byle jak, Paweł Isański zakończył wyścig w klasie Rookie do 600 cm na trzecim miejscu. Oprócz niego szampana zwycięstwa pił kończący na pierwszej pozycji w klasie pretendent Konrad Kamiński.