Ta witryna używa plików cookie. Więcej informacji o używanych przez nas plikach cookie, ich zastosowaniu
i sposobie modyfikacji akceptacji plików cookie, można znaleźć tutaj
oraz w stopce na naszej stronie internetowej (Polityka plików cookie). Nie pokazuj więcej tego komunikatu.
Mój drogi. Jakbyś kiedyś raczył zsiąść ze swojej maszynki i udać się pieszo na jakikolwiek szlak beskidzki, to sam przekonałbyś się co to znaczy uciekać do rowu przed rozpędzonym krosem. Przekonałbyś się jak smakuje błoto z kałuży, przez którą właśnie przejechał, jak boli oberwanie kamieniem wystrzelonym z pod koła. Przekonałbyś się co znaczy brnąć po łydki w błocie na rozjeżdżonym szlaku. Powąchałbyś smród jaki produkuje twoja maszyna. Może wtedy przekonałbyś się, że oprócz ciebie i twojego zadartego nochala w lesie są też inni. Że są zwierzęta, które płoszysz i rośliny, które niszczysz. Ale niestety smutna prawda jest taka, ze do większości z was to nie dociera, bo nie potraficie patrzeć dalej niż koniec własnego nosa.
Mój drogi. Jakbyś kiedyś raczył zsiąść ze swojej maszynki i udać się pieszo na jakikolwiek szlak beskidzki, to sam przekonałbyś się co to znaczy uciekać do rowu przed rozpędzonym krosem. Przekonałbyś się jak smakuje błoto z kałuży, przez którą właśnie przejechał, jak boli oberwanie kamieniem wystrzelonym z pod koła. Przekonałbyś się co znaczy brnąć po łydki w błocie na rozjeżdżonym szlaku. Powąchałbyś smród jaki produkuje twoja maszyna. Może wtedy przekonałbyś się, że oprócz ciebie i twojego zadartego nochala w lesie są też inni. Że są zwierzęta, które płoszysz i rośliny, które niszczysz. Ale niestety smutna prawda jest taka, ze do większości z was to nie dociera, bo nie potraficie patrzeć dalej niż koniec własnego nosa.