Ścigacz.pl

Czy mniejszy silnik, oznacza mniej zabawy?

Po tym jak Ducati dostało z modelem 749 łupnia w klasie Supersport, zupełnie się z niej wycofało. Nie ma ani dwucylindrowych bolońskich 750-tek, ani forsowania pod stołem jeszcze większych pojemności dla V2 w Supersportach.

Co by jednak nie mówić, osobną sprawą jest wygrywanie wyścigów, a zupełnie inną zarabianie pieniędzy na najważniejszej klasie drogowych motocykli sportowych, czyli właśnie na Supersportach. Co prawda bolońska fabryka upycha 848 w dziale Superbike, ale my odnosić będziemy tą maszynę do 600-tek. Konkurencja jest tutaj tak silna, że odpuszczenie pola rywalom może oznaczać wiele lat mozolnej pracy przy odzyskiwaniu utraconej pozycji.

Wielu dziwiło się, skąd u Ducati pomysł z pojemnością 849 cc. Od kiedy wiadomo, że Włosi nie będą bawili się w Mistrzostwa Świata Supersportów, sprawa stała się jasna. Model 848 ma być tańszą alternatywą dla boskiego 1098 (i jego późniejszych wcieleń) oferując łudzące podobieństwo i podobne rozwiązania techniczne. A wszystko to w zdecydowanie niższej cenie. Czy takie rozumowanie ma sens, czy może Włosi próbują sprzedawać pastowanego kabana przekonując, że to najprawdziwszy dzik?

Wygląd i ergonomia

Jeśli z 848 zdjęto by nalepki wskazujące jaki to model, większość obserwatorów miałaby poważny problem, aby odróżnić tą maszynę od większego brata. Od strony stylistycznej oba modele są praktycznie tym samym motocyklem. Bohater naszego artykułu został jedynie nieco mniej dopieszczony w chwili narodzin. To ciekawe, bo zazwyczaj to drugie dziecko w rodzinie zyskuje status pupilka dostającego zawsze to, co najlepsze... Od 1198 różni go brak amortyzatora skrętu, węższa tylna opona, niższy model hebli Brembo oraz nieco mniej wypasione zawieszenie. Do tego dół owiewki wykonany z czarnego plastiku, który w 1198 jest lakierowany. Zupełnie niewidoczną różnicą jest silnik o mniejszej pojemności.

Co ciekawe, jak na swoją pojemność, 848 wydaje się być całkiem spory, zdecydowanie większy od większości maszyn klasy 600cc. Jakby nie było, jest tych samych gabarytów, co 1198. Miejsca za sterami jest zdecydowanie dość, nawet dla wyższych kierowców. Konfiguracja siodło - kierownica - podnóżki pozwala bez problemu zająć odpowiednią pozycję do jazdy po drodze. Na tor przydałoby się zmienić sety, ale przecież mówimy o maszynie do jazdy przede wszystkim po drogach publicznych. Zestaw przyrządów jest funkcjonalny, choć zdecydowanie czytelniejszy byłby analogowy obrotomierz. Brakuje także wyświetlacza wybranego biegu, co jest szczególnie niezrozumiałe w pełni elektronicznym zestawie wskaźników (komputer do obsługi silnika i tak otrzymuje informację, jakie przełożenie jest aktualnie zapięte - czemu zatem nie wyświetlić go kierowcy?). Lusterka są zbyt krótkie i niewiele w nich widać. Siodło dla pasażera jest tematem z kategorii drażliwych. Swoją drogą to skuteczne sito, które odcedzi od reszty tylko te najbardziej napalone (na kierowcę, lub Ducata) pasażerki.

Czego by jednak nie mówić, jakich by argumentów nie przytoczyć, 848 jest przepięknym motocyklem. Obcując z tym sprzętem ma się poczucie kontaktu z motoryzacyjnym dziełem sztuki. Już sam wygląd bolońskiej rakiety jest częścią odpowiedzi na pytanie, dlaczego ludzie kupują te motocykle - można się bowiem zakochać w samej ich aparycji, nawet jeśli miałby stać w salonie i nigdy nie jeździć.

Tecnica italiana

Wspomniałem już o tym, że 848 jest zubożoną wersją 1198. Mały superbike Ducati nie musi czuć się jednak jak ubogi krewny. Silnik to pomniejszona kopia jednostki napędowej Testastretta Evoluzione z większego brata. Dwa cylindry w układzie V o kącie rozwarcia cylindrów 90^o zasilane wtryskiem paliwa pracują w sposób spektakularny, zapewniając nie tylko osiągi, ale też wysoką kulturę pracy i niezapomniane wrażenia akustyczne. 134 KM osiągane przy 10000 obr/min, a przede wszystkim wysoki moment obrotowy o wartości 96 Nm to bardzo dobre wyniki.

Podwozie bolońskiej wyścigówki nie daje jakichkolwiek podstaw do krytyki. Widelec teleskopowy dostarczony przez Showa oferuje szeroki zakres regulacji, a przede wszystkim stabilność i precyzję sterowania. Tylny monowahacz, jeden z firmowych wyróżników Ducati oparty także na jednostce Showa to poza wysokimi walorami trakcyjnymi także uczta dla oczu. Całość uzupełniają świetne hamulce Brembo. Nie jest to najwyższy dostępny model, ale wraz z radialną pompą hamulcową i stalowymi przewodami całość spisuje się znakomicie. Nawet przy szybkiej torowej jeździe nie ma konieczności usprawniania układu, może za wyjątkiem wymiany płynu hamulcowego na wyścigowy.

Supersport +

Fabryczne ustawienia zawieszenia wymagają podkręcenia tłumień w zawieszeniu, aby motocykl w pełni mógł wykazać się walorami swojego podwozia. Sztywna rama, wysokiej jakości komponenty układu jezdnego i wpięty gaz sprawiają, że 848 pewnie i dynamicznie wychodzi z wirażu. Widlasty dwucylindrowiec nie straszy gwałtownymi skokami mocy, ciągnąc pewnie i równo już od średnich obrotów. Aby jechać naprawdę dynamicznie nie należy schodzić jednak poniżej 6000 obrotów na minutę. Silnik lubi wysokie obroty i pięknie się na nie wkręca.

Zastosowanie mokrego sprzęgła zdecydowanie wyciszyło pracę jednostki napędowej. Skrzynia pracuje lekko i precyzyjnie. Przy jeździe z małymi prędkościami denerwują nieco długie przełożenia dwóch pierwszych biegów. Żeby ruszyć koniecznie jest mocniejsze niż w R4 podkręcenie gazu, na dwójce manewrowanie z małymi prędkościami prowadzi do irytującego szarpania łańcuchem. Mimo tego całościowo rzecz ujmując silnik 848 prezentuje to, co w tej chwili najlepsze w widlastych dwójkach.

Hamowanie z dużej prędkości Ducati przyjmuje z olimpijskim spokojem. Szybka redukcja o dwa biegi, koniecznie z przegazówką (848 nie dysponuje sprzęgłem antyhoppingowym) i maszyna precyzyjnie składa się szybki prawy zakręt. Chwilę później redukcja do dwójki i dynamiczne wejście w kolejny, tym razem dużo ciaśniejszy prawy wiraż. Niska masa i ostra geometria zapewniają wspaniałą zwrotność. Wystarczy jedynie konsekwentnie przytrzymać maszynę na hamulcu wchodząc w zakręt, a następnie dynamicznie zmienić kierunek w wirażu, aby na wyjściu z niego mieć resztę stawki za plecami. Nie przeszkadza brak amortyzatora skrętu. Jeśli tylko kierowca nie robi dziwnych rzeczy za kierownicą, czerwona rakieta pozostaje wzorowo stabilna.

Dla kogo?

To z pewnością nie jest maszyna dla kierowców jeżdżących po torach wyczynowo. W starciu z piekielnie mocnymi litrami po prostu nie ma ona wielkich szans. Ma natomiast ogromne szanse zawładnąć sercami miłośników włoskich sportowych motocykli, którzy pojawiają się nimi okazjonalnie na torach wyścigowych. 848 oferuje znakomite właściwości jezdne i wspaniały silnik, będący już teraz jedną z najbardziej rozpoznawalnych ikon w świecie motocykli. Mimo mniejszej pojemności nie ma mowy o pastowanym kabanie. To rasowe Ducati, ze wszystkimi jego zaletami. Przy cenie 57900 zł jest to ciągle motocykl drogi i ekskluzywny. Nie ma zatem obaw o zagubienie się w tłumie japońskiej masówki.

Dane techniczne: