Ścigacz.pl

Cagiva Mito 125 jest modelem produkowanym od 1989 roku, jako następca lubianego i udanego modelu Freccia. Jej współtwórcą był Massimo Tamburini, założyciel marki Bimota, projektant takich legend jak Ducati Paso, 916 czy MV Agusta F4.

Z założenia to sportowy motocykl o niewielkiej pojemności, ale możliwie najlepszych osiągach, wzorowany na konstrukcjach ówczesnej, najniższej klasy MotoGP. Na rynku konkurował z Hondą NSR 125 oraz Aprilią RS 125. Co ciekawe, Cagiva Mito to motocykl, na którym Valentino Rossi zdobył swoje pierwsze mistrzostwo (Mistrz Włoch, 1994 r.).

Modele

Inauguracyjną wersją była MK I dostępna od 1989 roku; w wersji standardowej oraz SP na felgach Marchesini i z ulepszonym zawieszeniem. Po dwóch latach została zastąpiona przez MK II dostępnej także w wersji standardowej oraz SP. Największą zmianą względem MK I było wprowadzenie widelca USD w przednim zawieszeniu. W 1994 roku zadebiutował model Evolution I.

Pod względem konstrukcyjnym pojazd niewiele się zmienił, ale nowa owiewka upodabniała Cagivę do jednego z najładniejszych i najbardziej kultowych modeli wszechczasów - Ducati 916. Kilka lat później dokonano niewielkiego face liftingu (kolorystyka), wprowadzając przy okazji nowe, sześcioramienne felgi oraz siedmiobiegową przekładnię. Produkcję zakończono w 2009 roku.

SP525

W 2005r na targach EICMA zaprezentowano koncept Mito SP525. Moc silnika wzrosła, owiewki upodobniono do modelu Cagiva GP500 i dodano 8 szprychowe felgi. Motocykl nie posiadał homologacji drogowej. Trzy lata później do sprzedaży trafiło Mito SP 525 o mocy 15 KM spełniającej wymogi kategorii prawa jazdy A1. Pojazd pozostał w produkcji przez dwa lata (2008-2009).

Mito 500

W 2006 Cagiva zaprezentowała Mito wyposażoną w jednocylindrowy, czterosuwowy, zasilany wtryskiem silnik Husqvarny o pojemności 500 ccm. Ważył zaledwie 4 kg więcej, niż wersja dwusuwowa. Ten pojazd także nie wszedł do produkcji seryjnej.

Nasza opinia

Cagiva Mito 125 to motocykl o typowo sportowej charakterystyce. Świetnie się prowadzi, zaskakując zwrotnością i poręcznością, charakterystyka silnika wymusza sportowy styl jazdy - do 8000 obr./min. niewiele się dzieje, by po przekroczeniu tej wartości jednoślad dostawał wiatru w żagle, prezentując godne, jak na 125 ccm osiągi.

34 KM w najmocniejszych wersjach, w połączeniu z masą nieprzekraczającą 130 kg, lekkość, stabilność i doskonała możliwość szybkiego przerzucania w naprzemiennych winklach czynią go zabójcą wszelkich sportowych czterocylindrówek na torach kartingowych.

Naszym zdaniem to doskonała propozycja dla wszystkich pragnących poczuć sportową adrenalinę niekoniecznie chcących poruszając się z wysokimi prędkościami (chociaż pojazd rozpędzał się do licznikowych 190 km/h).

Od strony technicznej ciężko mówić o typowych wadach - sporotowe, wysilone dwusuwy o niewielkiej pojemności mają ciężkie życie, ale ich naprawy nie należą do mniej lub bardziej kosztownych od modeli konkurencji. Mimo że pojazd był dość powszechny, ofert wartych zakupu jest zaskakująco mało. Jeśli znajdziecie ładnie zachowany egzemplarz, szczególnie w wersji Evo I/II lub SP to będzie fajne uzupełnienie kolekcji, lub wymarzony sprzęt na "karting"...

Poniżej zobaczycie film z Montée Historique Martinet 2018 -ciekawe jest, na jak krótkim dystansie "doszła" startujący 10 sekund wcześniej motocykl...

Dane techniczne (2001 r.):