Czym jest żużel?

Żużel jest jedną z motorowych dyscyplin sportowych, do tego jedną z najbardziej widowiskowych. Jego kolebką jest Nowa Zelandia, gdzie w latach dwudziestych minionego wieku zaczęto ścigać się na motocyklach. Zawodnicy rywalizują na zamkniętych torach, które kształtem przypominają owal. Najczęściej na torze spotyka się czterech zawodników. Żużel jest bardzo urazowym sportem, dlatego też odgórne regulaminy wymagają dwóch karetek na stadionie podczas każdych zawodów żużlowych. Gdy istnieje potrzeba odwiezienia zawodnika czy też kibica do szpitala sędzia zawodów musi przerwać zawody i poczekać aż na stadionie będą znajdowały się dwie karetki.

Reklama

ZOBACZ KALENDARZ GWIAZDY MotoGP »

Kalendarz dla motocyklisty na rok 2026 Gwiazdy MotoGP.

Duży 42x30 cm. 79 zł WYSYŁKA GRATIS!

Kalendarz motocyklowy na rok 2026 ścienny, przedstawiający najważniejszych bohaterów tego sezonu MotoGP. Marc Marquez, Jorge Martin, Johann Zarco, Raul Hernandez, Fabio Quartararo, Franco Morbidelii, Pedro Acosta, Pecco Bagnaia, Marco Bezzecchi, Alex Marquez i inni w obiektywnie Łukasza Świderka, polskiego fotografa w MotoGP

KUP TERAZ. WYSYŁKA GRATIS »

Charakterystyka motocykla żużlowego

Motocykle żużlowe dość znacznie odbiegają od tych, które spotykamy codziennie na naszych drogach. Główne różnice to brak hamulców oraz skrzyni biegów. Duża moc i przyśpieszenie to cechy charakterystyczne tych maszyn. „Źródłem" tej mocy jest metanol, który spalany jest w tempie ok. 1l. na kilometr. W dzisiejszych czasach standardowy motocykl kupiony u producenta bez jakichkolwiek modyfikacji (np. wymiana korbowodu na mocniejszy) nadaje się jedynie do zawodów młodzieżowych lub treningów. Silniki żużlowe produkują tylko dwie firmy na świecie, czeska Jawa i włoski GM. Koszt każdego z nich to ok. 20 tys. zł. Drugie tyle to tuning silnika, by móc skutecznie nawiązać walkę w lidze bądź zawodach światowych. Regulamin zawodów żużlowych ogranicza pojemność silnika motocykla do 500ccm. Zabrania się również używania w ramach i kierownicach tytanu oraz jego stopów. Masa motocykla bez paliwa nie może być mniejsza niż 80kg.

Rozgrywki żużlowe w Polsce.

Żużel w Polsce gościł już w czasach przedwojennych, nie było jednak znanych dziś rozgrywek drużynowych, organizowało się tylko zawody indywidualne. Po wojnie ruszyły rozgrywki ligowe, a od połowy lat 50-tych startuje się już na motocyklach budową przypominające te współczesne. Zawodnicy startują na dystansie czterech okrążeń ze startu stojącego tj. zawodnicy ustawiają się nieruchomo pod taśmą startową i po zwolnieniu jej rozpoczyna się bieg. Przypadki dotknięcia taśmy przez zawodnika określane są w szczegółowych regulaminach zawodów. Na rozegranie zawodów żużlowych w dużym stopniu wpływa pogoda. Czasami deszcz wpływa na tor tak, że nie możliwe jest bezpieczne przeprowadzenie jakichkolwiek zawodów. Przy mniejszych opadach tor doprowadzany jest do stanu używalności, jednak zawody rozpoczynają się co najmniej pół godziny później. W naszym pięknym kraju organizuje się wiele imprez mistrzowskich na różnych szczeblach. Poniżej opiszę zasady w nich obowiązujące.

Drużynowe Mistrzostwa Polski (DMP).

Rozgrywki o DMP przeprowadzane są nie przerwanie od 1948. Przez lata zmieniał się system ich rozgrywania, jak i ilość lig. W sezonie 2007 wygląda on tak: Drużyny startują w trzech ligach i są to kolejno: Ekstraliga, I Liga i II Liga. W pierwszych dwóch startuje po osiem drużyn, a w II lidze reszta zgłoszonych ekip (W tym Speedway Centr Dagavpils (Łotwa), Ukraina Równe(Ukraina), Speedway Miszkolc (Węgry) i Olymp Praga (Czechy). Ogólne reguły dla każdej z lig są takie same. W każdej nich rozgrywa się 15. biegów, a w każdym biegu startuje czterech zawodników. Za pierwsze miejsce zawodnik otrzymuje 3 punkty, za drugie 2 itd. Pierwsza różnica pojawia się w ilości zawodników każdej drużyny w jednym meczu. W Ekstralidze jest to siedmiu zawodników, zaś w I i II lidze ośmiu. Drużyna, która jest gospodarzem meczu otrzymuje numery 9-15 (Ekstraliga) i 9-16 (I, II Liga) goście odpowiednio 1-7 i 1-8. Zawodnicy z numerami 7-8 i 15-16 są zawodnikami rezerwowymi. Zawodnicy z numerami 6-8 i 14-16 muszą być juniorami tzn. nie przekroczyli 21-go roku życia, przy czym liczony jest rok urodzenia zawodnika. Jednym z tych zawodników, musi być zawodnik z polską licencją żużlową. Zawodnicy z numerami 1-6 i 9-14 mają nominalnie pięć startów, jednak zwiększona może być ona do sześciu lub siedmiu zakładając, że zawodnik startuje, jako rezerwa taktyczna, lub złota rezerwa taktyczna. Ta pierwsza może być użyta przez drużynę przegrywającą, co najmniej sześcioma punktami. Wtedy zgłoszony zawodnik zastępuje innego, przy czym zawodnika młodzieżowego może zastąpić tylko inny zawodnik młodzieżowy. Natomiast złota rezerwa taktyczna może być zastosowana, gdy drużyna przegrywa dziesięcioma punktami, wtedy punkty zawodnika startującego z takowej rezerwy mnożone są przez dwa. Kolejnym przypadkiem, w którym liczba dopuszczalnych startów zwiększa się jest start z tzw. rezerwy zastępującej. Występuje ona wtedy, gdy do składu meczowego pod numerami 1-5 i 9-13 zgłasza się zawodnika kontuzjowanego, który ma jedną z trzech najwyższych średnich biegowych (tj. liczba biegów podzielona przez liczbę punktów) w swojej drużynie. Wtedy każdy z zawodników zastępuje tego zawodnika w jego biegach z zastrzeżeniem, że zastąpić może go tylko raz. Jeśli zawodnik dotknie taśmy wtedy zastępowany jest przez zawodnika rezerwowego. Warto zapamiętać także, iż zawodnicy zespołu gospodarzy startują przez cały mecz w kaskach czerwonych i niebieskich, a zawodnicy gości w białych i żółtych.

Drużynowi Mistrzowie Polski w ciągu 10. Ostatnich lat:

1997 - Polonia Bydgoszcz
1998 - Polonia Bydgoszcz
1999 - Polonia Piła
2000 - Polonia Bydgoszcz
2001 - Apator Toruń
2002 - Polonia Bydgoszcz
2003 - Włókniarz Częstochowa
2004 - Unia Tarnów
2005 - Unia Tarnów
2006 - Atlas Wrocław

Indywidualne Mistrzostwa Polski (IMP)

Pierwsze rozgrywki o IMP przeprowadzano jeszcze przed II wojną światową. Rywalizowano wtedy w trzech klasach: do 250ccm, do 350ccm oraz ponad 500ccm. Wzmianki prasowe mówią o finale w 1932r. w Mysłowicach i te zawody przyjmuje się, jako pierwszy finał IMP. W Klasie do 250ccm. Zwyciężył Alfred Weyl, a w dwóch kolejnych Rudolf Breslauer. Aktualnie nie ma potrzeby podziału na klasy. Zmagania o IMP są trójstopniowe: cztery ćwierćfinały, dwa półfinały i finał. Przyjęło się, że finał rozgrywany jest na torze Drużynowego Mistrza Polski z poprzedniego sezonu. Jednak w latach 60-tych na pewien czas odbiegło się od tej reguły, gdyż dominacja na torach ROW-u Rybnik spowodowała to, że finał IMP był rozgrywany na jego torze siedem razy z rzędu (!). Na każdym szczeblu zawodów lista startowa składa się z 16. zawodników i dwóch rezerwowych. Zawodnicy rezerwowi startują rotacyjnie w przypadku kontuzji zawodnika z „szesnastki" lub, gdy jeden z nich dotknie taśmy. Jednak liczba startów każdego z rezerwowych nie może przekroczyć maksymalnej liczby startów przewidzianej dla każdego zawodnika (tj. pięć). Zawodnik rezerwowy jest klasyfikowany tak samo jak inni zawodnicy i ma prawo do awansu o szczebel wyżej. Do startu w ćwierćfinałach zawodników nominują kluby, natomiast w półfinale zagwarantowany start mają zawodnicy sklasyfikowani na pierwszy ośmiu miejscach w finale poprzedniego sezonu, oraz Polacy, którzy uczestniczą w cyklu Grand Prix. Stąd też z każdego ćwierćfinału wyżej awansuje sześciu bądź pięciu zawodników. Oprócz medalu i szarfy, Indywidualny Mistrz Polski dostaje jako trofea przechodnie puchar im. Józefa Dochy, oraz czapkę Kadyrowa. Jednak zabrakło na niej już miejsca i zdobywca pierwszego miejsca z 2003r. Norweg z polskim paszportem Rune Holta przekazał czapkę Rogatywkę pułku ułanów, którzy walczyli podczas drugiej wojny światowej w jego ojczyźnie każdy triumfator wyszywa na niej swoje nazwisko.

Reklama

ZOBACZ KALENDARZ GWIAZDY MotoGP »

Kalendarz dla motocyklisty na rok 2026 Gwiazdy MotoGP.

Duży 42x30 cm. 79 zł WYSYŁKA GRATIS!

Kalendarz motocyklowy na rok 2026 ścienny, przedstawiający najważniejszych bohaterów tego sezonu MotoGP. Marc Marquez, Jorge Martin, Johann Zarco, Raul Hernandez, Fabio Quartararo, Franco Morbidelii, Pedro Acosta, Pecco Bagnaia, Marco Bezzecchi, Alex Marquez i inni w obiektywnie Łukasza Świderka, polskiego fotografa w MotoGP

KUP TERAZ. WYSYŁKA GRATIS »

Indywidualni Mistrzowie Polski z ostatnich 10. lat:

1997 - Jacek Krzyżaniak (Apator Toruń)
1998 - Jacek Gollob (Polonia Bydgoszcz)
1999 - Piotr Protasiewicz (Polonia Bydgoszcz)
2000 - Jacek Gollob (Polonia Piła)
2001 - Tomasz Gollob (Polonia Bydgoszcz)
2002 - Tomasz Gollob (Polonia Bydgoszcz)
2003 - Rune Holta (Włókniarz Częstochowa)
2004 - Grzegorz Walasek (Włókniarz Częstochowa)
2005 - Janusz Kołodziej (Unia Tarnów)
2006 - Tomasz Gollob (Unia Tarnów)

Mistrzostwa Polski Par Klubowych (MPPK)

Zawody o to trofeum rozgrywane są od 1974 roku. Pierwszy finał odbył się w Bydgoszczy, który zwyciężyła miejscowa Polonia. W każdym finale startuje siedem par wyłonionych z eliminacji. Początkowo eliminacje rozgrywano między drużynami walczącymi o DMP - dwa biegi po każdym meczu między drużynami. Później jednak odstąpiono od tej reguły i rozgrywano zawody eliminacyjne wśród wszystkich zgłoszonych drużyn podzielonych najczęściej na trzy grupy. Z każdej grupy do finału kwalifikowały się dwie pierwsze drużyny. Drużyna, na której torze rozgrywano finał miała w nim zapewniony start. Tabela biegowa ułożona jest tak, że każda para spotyka się z każdą jeden raz. Zawodnicy tej samej drużyny mają prawo zamienić się polami startowymi przed biegiem.

Mistrzowie Polski Par Klubowych z ostatnich 10 lat:

1997 - Polonia Bydgoszcz
1998 - Pergo Gorzów
1999 - Polonia Bydgoszcz
2000 - Polonia Bydgoszcz
2001 - Atlas Wrocław
2002 - Polonia Bydgoszcz
2003 - Unia Leszno
2004 - Apator Toruń
2005 - Marma Rzeszów
2006 - Włókniarz Częstochowa

Młodzieżowe Drużynowe Mistrzostwa Polski (MDMP)

Historia tych rozgrywek sięga roku 1976, kiedy to rozegrano pierwszy finał Młodzieżowego Pucharu PZMot. Zwyciężyła w nim Polonia Bydgoszcz. Rok później rozegrano kolejny finał, ale już w 1978 przemianowano je na Młodzieżowe Drużynowe Mistrzostwa Polski. W pierwszym roku startowały nich drużyny z Bydgoszczy, Leszna, Gdańska i Częstochowy. Zawody rozgrywano w formie czwórmeczów, w każdej z drużyn startowało czterech zawodników plus rezerwowy. Cały cykl wygrała Unia Leszno. W latach 81-82 rozgrywek nie przeprowadzono. Po dwuletniej przerwie zawody wróciły, lecz w nieco odmienionej formie. Nadal rozgrywano czwórmecze, ale były eliminacje do finału. Były cztery regionalne grupy. Eliminacje rozgrywano w takiej formie jak finał w pierwszych latach cyklu. Do finału awansowała jedna drużyna z każdej grupy. Miejsce rozgrywania finału wybiera GKSŻ (Główna Komisja Sportu Żużlowego). Zawodnikami młodzieżowymi są zawodnicy, którzy nie przekroczyli 21. roku życia, patrząc na rok urodzin. Zawody w takiej formie pozostały do dziś, choć czasami przy ustalaniu grup nie decydowało położenie geograficzne miasta. W latach 2004-2005 zmieniono natomiast tabele biegową, która zakładała po trzech zawodników w drużynie i aż siedem ekip w jednej rundzie. System ten nie sprawdził się, był bardzo krytykowany i od roku 2006 wrócono do starej formy, która trwała przed ponad dwadzieścia lat.

Młodzieżowi Drużynowi Mistrzowie Polski z ostatnich 10. lat:

1997 - GKM Grudziądz
1998 - Start Gniezno
1999 - Pergo Gorzów
2000 - Włókniarz Częstochowa
2001 - Unia Leszno
2002 - RKM Rybnik
2003 - Polonia Piła
2004 - Apator Toruń
2005 - Apator Toruń
2006 - Marma Rzeszów.

Młodzieżowe Indywidualne Mistrzostwa Polski (MIMP)

Młodzi zawodnicy walczą o to trofeum od 1967r. Pierwszym triumfatorem tych rozgrywek był Zbigniew Jąder. Teraz uznany trener żużlowy. Zawody rozgrywane się w systemie dwustopniowym (dwa półfinały i finał), choć gdy była taka potrzeba były trójstopniowe (cztery ćwierćfinały, dwa półfinały i finał). O tytuł MIMP walczą zawodnicy zgłoszeni przez swój klub. Finał MIMP odbywa się na torze MDMP z poprzedniego roku.

Reklama

ZOBACZ KALENDARZ GWIAZDY MotoGP »

Kalendarz dla motocyklisty na rok 2026 Gwiazdy MotoGP.

Duży 42x30 cm. 79 zł WYSYŁKA GRATIS!

Kalendarz motocyklowy na rok 2026 ścienny, przedstawiający najważniejszych bohaterów tego sezonu MotoGP. Marc Marquez, Jorge Martin, Johann Zarco, Raul Hernandez, Fabio Quartararo, Franco Morbidelii, Pedro Acosta, Pecco Bagnaia, Marco Bezzecchi, Alex Marquez i inni w obiektywnie Łukasza Świderka, polskiego fotografa w MotoGP

KUP TERAZ. WYSYŁKA GRATIS »

Młodzieżowi Indywidualni Mistrzowie Polski z ostatnich 10. lat:

1997 - Grzegorz Walasek (ZKŻ Zielona Góra)
1998 - Robert Dados (GKM Grudziądz)
1999 - Rafał Okoniewski (Pergo Gorzów)
2000 - Rafał Okoniewski (Pergo Gorzów)
2001 - Jarosław Hampel (Polonia Piła)
2002 - Artur Bogińczuk (Atlas Wrocław)
2003 - Łukasz Romanek (RKM Rybnik)
2004 - Janusz Kołodziej (Unia Tarów)
2005 - Adrian Miedziński (Apator Toruń)
2006 - Karol Ząbik (Apator Toruń)

Młodzieżowe Mistrzostwa Polski Par Klubowych (MMPPK)

Zawody o to trofeum „debiutowały" w 1980 roku. Od zawodów seniorskich różnią się tylko tym, że startują tu zawodnicy do lat 21. Reszta zasad pozostaje bez zmian.

Młodzieżowi Mistrzowie Polski Par Klubowych z ostatnich 10. lat:

1997 - Unia Leszno
1998 - Polonia Piła
1999 - Iskra Ostrów
2000 - Polonia Piła
2001 - ZKŻ Zielona Góra
2002 - Polonia Pila
2003 - RKM Rybnik
2004 - Unia Tarnów
2005 - Unia Leszno
2006 - Marma Rzeszów

Złoty Kask (ZK)

Rozgrywany od 1961 roku. Początkowo jako cykl turniejów dla najlepszych zawodników ówczesnej I ligi. Turnieje te odbywały torach w całej Polsce. Ta forma obowiązywała do 1982, z jednym odstępstwem w 1978r. kiedy to rozegrano walkę o finał w ćwierć i półfinałach. W kolejnych latach łączono to dwie formy, najpierw walczono w 1/4 i 1/2, a później w cyklu kilku rund wyłaniano zdobywcę Złotego Kasku. Natomiast od 1994 roku rozgrywano tylko finał. Startowali w nim najlepsi zawodnicy wg średniej biegowej (Liczba punktów dzielona przez liczbę biegów) ze wszystkich polskich lig, w ilości określonej przez GKSŻ. Tak też zostało do dziś.

Zdobywcy Złotego Kasku w ciągu ostatnich 10. lat:

1997 - Tomasz Gollob (Polonia Bydgoszcz)
1998 - Jacek Gollob (Polonia Bydgoszcz)
1999 - Jacek Krzyżaniak (Atlas Wrocław)
2000 - Tomasz Gollob (Polonia Bydgoszcz)
2001 - Piotr Protasiewicz (Polonia Bydgoszcz)
2002 - Tomasz Gollob (Polonia Bydgoszcz)
2003 - Rafał Okoniewski (ZKŻ Zielona Góra)
2004 - Wiesław Jaguś (Apator Toruń)
2005 - Janusz Kołodziej (Unia Tarnów)
2006 - Tomasz Gollob (Unia Tarnów)

Srebrny Kask (SK)

Walkę o Srebrny Kask rozpoczęto w 1966 roku. Był to odpowiednik Złotego Kasku, lecz dla zawodników ówczesnej II ligi. Rozgrywany był również na tych samych zasadach co ZK. Teraz jest on traktowany jako rewanż z MIMP. Zmagania są dwu szczeblowe (półfinał i finał). Startują w nich juniorzy wytypowani przez kluby.

Zdobywcy Srebrnego Kasku w ciągu 10. ostatnich lat:

1997 - Rafał Dobrucki (Polonia Piła)
1998 - Rafał Okoniewski (Polonia Piła)
1999 - Mariusz Franków (Polonia Piła)
2000 - Jarosław Hampel (Polonia Piła)
2001 - Rafał Okoniewski (Pergo Gorzów)
2002 - Krzysztof Kasprzak (Unia Leszno)
2003 - Robert Miśkowiak (Polonia Piła)
2004 - Adrian Miedziński (Apator Toruń)
2005 - Janusz Kołodziej (Unia Tarnów)
2006 - Karol Ząbik (Apator Toruń)

Brązowy Kask (BK)

W Brązowym Kasku startują wytypowani przez kluby zawodnicy do lat 19 (liczy się rok urodzenia). Zwycięzcę wyłania się na takich samych zasadach jak w Srebrnym Kasku (dwu stopniowo).

Reklama

ZOBACZ KALENDARZ GWIAZDY MotoGP »

Kalendarz dla motocyklisty na rok 2026 Gwiazdy MotoGP.

Duży 42x30 cm. 79 zł WYSYŁKA GRATIS!

Kalendarz motocyklowy na rok 2026 ścienny, przedstawiający najważniejszych bohaterów tego sezonu MotoGP. Marc Marquez, Jorge Martin, Johann Zarco, Raul Hernandez, Fabio Quartararo, Franco Morbidelii, Pedro Acosta, Pecco Bagnaia, Marco Bezzecchi, Alex Marquez i inni w obiektywnie Łukasza Świderka, polskiego fotografa w MotoGP

KUP TERAZ. WYSYŁKA GRATIS »

Zdobywcy Brązowego Kasku w ciągu 10. ostatnich lat:

1997 - Rafał Okoniewski (Polonia Piła)
1998 - Rafał Okoniewski (Polonia Piła)
1999 - Rafał Okoniewski (Pergo Gorzów)
2000 - Roman Chromik (RKM Rybnik)
2001 - Rafał Szombierski (RKM Rybnik)
2002 - Robert Umiński (Polonia Bydgoszcz)
2003 - Janusz Kołodziej (Unia Tarnów)
2004 - Adrian Miedziński (Apator Toruń)
2005 - Patryk Pawlaszczyk (RKM Rybnik)
2006 - Mateusz Szczepaniak (Włókniarz Częstochowa)

Oprócz wyżej wymienionych zawodów rozgrywano także:

Tęczowy Kask (TK), Drużynowy (DPP) i Indywidualny Puchar Polski (IPP). Ostatni zwycięzcy tych rozgrywek:

Tęczowy Kask - 1990 - Andrzej Huszcza (Falubaz Zielona Góra)

Drużynowy Puchar Polski - 1999 - Wybrzeże Gdańsk

Indywidualny Puchar Polski - 1989 - Piotr Świst (Stal Gorzów)

Ponadto organizowane przez kluby wszelkiej maści zawody młodzieżowe, których celem jest szkolenie młodych zawodników. Kluby organizują również inne turnieje i memoriały, z których najbardziej znane są: Kryterium Asów (Otwarcie sezonu) w Bydgoszczy, Łańcuch Herbowy w Ostrowie (Zamknięcie sezonu), czy tez Memoriał Alfreda Smoczyka w Lesznie.

Zasady punktacji w żużlu

Zasady przyznawania punktów w sporcie żużlowym są bardzo proste. Pierwszy zawodnik otrzymuje trzy punkty, drugi dwa, trzeci jeden punkt, a ostatni zero. Taką też punktację wpisujemy do programu zawodów, jednak gdy zawodnik nie ukończy biegu pojawiają się pytania co do niego wpisać? Często widzimy również w relacjach z meczy zamiast punktów dziwne znaki typu: "*", „-", „t". „u", „w" czy też „d". Już spieszę z wyjaśnieniami. Gwiazdkę „*" pozostawmy na koniec. Jeśli zawodnik zostaje zmieniony przez innego zawodnika wtedy temu pierwszemu wpisujemy właśnie „-". Jeśli jeden z zawodników już po zapaleniu zielonego światła dotknie taśmy (która podnosi się 3 do 5 sekund po zapaleniu tegoż światła), zostaje wykluczony z biegu, i wpisujemy mu „t". Jednak w zawodach indywidualnych jak i od sezonu 2007 drużynowych zawodnik ten może zostać zastąpiony rezerwowym i wtedy zamiast „t" powinniśmy wpisać mu „t/-„ (czyt. Taśma/zmiana). Kolejnym „dziwnym" znakiem jest „u". Symbolizuje on upadek. Często spotkać możemy także „u/4" lub „u/w". W pierwszym wypadku cyferka mówi o tym, na którym miejscu ów zawodnik upadł (wpisujemy tylko wtedy, gdy bieg nie został przerwany, a zawodnik opuścił tor), w drugim wypadku „w" mówi o tym, że zawodnik upadł, bieg został przerwany a zawodnik ten wykluczony. Natrafić możemy również na „u/-". Pojawia się wtedy, gdy zawodnik upadł z winy innego zawodnika, lub sędzia nie wskazał winnego, ale z powodu odniesionej kontuzji został zmieniony przez rezerwowego. Następnym oznaczeniem jest „w". Oznacza wykluczenie zawodnika z biegu. Bardzo często występuje w takiej postaci „w/su". Gdzie „su" oznacza spowodowanie upadku. Wertując wyniki meczów żużlowych możemy znaleźć również „w/2", „w2" lub „w/2min". Oznaczają one to samo, a mianowicie wykluczenie za przekroczenie limitu dwóch minut na stawienie się na starcie. Ostatnią literką w tym zbiorze jest „d" - defekt. Jest on jednak bardzo szeroko pojęty. Defekt wpisujemy, gdy zawodnik nie ukończy biegu z innych niż wyżej wymienionych powodów, najczęściej jest to awaria motocykla. Jeśli defekt miał miejsce na starcie lub tuż po nim zauważyć możemy „d/s" lub „d/start". Tutaj podobnie jak w przypadku upadku również możemy natknąć się na cyferki mówiące o pozycji, na której zawodnik „ miał" defekt. Często tak właśnie jest, ale możemy się spotkać również z samą literką „d" bądź „u". Jest jeszcze jeden symbol, o którym nie wspomniałem wcześniej. Jest nim „ns" pojawia się on bardzo rzadko, używa się go wtedy, gdy zawodnik nie pojawi się na starcie powtórzonego biegu z powodu odniesionej niezawonionej przez niego kontuzji w danym meczu i nie zastępuje go zawodnik rezerwowy. Na sam koniec pozostawiłem „*" ( czyt. bonus). Punkt bonusowy przyznawany jest tylko w Drużynowych Mistrzostwach Polski zawodnikowi, który przyjedzie za swoim kolegą z pary. Jednak, gdy przyjechali na dwóch pierwszych pozycjach, przynajmniej jeden z zawodników drużyny B musi dojechać do mety. Jeśli przyjechali „na 3:3" (1. Zaw. Drużyny B, 2. Zaw. Drużyny A, 3. Zaw. Drużyny A, 4. Zaw. Drużyny B) to cała czwórka musi ukończyć bieg, aby trzeci zawodnik otrzymał punkt bonusowy. Punkty bonusowe pojawiają się w relacjach w takiej formie 1. Andrzej Huszcza 8+2 (2,2*,2*,2). Gdzie pierwszą liczbą jest suma punktów zdobytych w meczy, a po znaku plus pojawia się liczba bonusów.

Sygnały w trakcie biegu

Trzy okrążenia do mety
Dwa okrążenia do mety
Jedno okrążenie do mety
Meta

Kierownik startu informuje również o:

Przerwaniu biegu, flagi te pokazują także wirażowi, którzy znajdują się u szczytu łuku. Między torem a trybunami migają czerwone światła, słychać sygnał alarmowy.
Oraz o wykluczeniu zawodnika - Czarna flaga z tabliczką w kolorze kasku wykluczonego zawodnika.

Osoby funkcyjne i urzędowe podczas zawodów żużlowych:

Sędzia zawodów:

Reklama

ZOBACZ KALENDARZ GWIAZDY MotoGP »

Kalendarz dla motocyklisty na rok 2026 Gwiazdy MotoGP.

Duży 42x30 cm. 79 zł WYSYŁKA GRATIS!

Kalendarz motocyklowy na rok 2026 ścienny, przedstawiający najważniejszych bohaterów tego sezonu MotoGP. Marc Marquez, Jorge Martin, Johann Zarco, Raul Hernandez, Fabio Quartararo, Franco Morbidelii, Pedro Acosta, Pecco Bagnaia, Marco Bezzecchi, Alex Marquez i inni w obiektywnie Łukasza Świderka, polskiego fotografa w MotoGP

KUP TERAZ. WYSYŁKA GRATIS »

Sędzia zawodów jest najważniejszą osobą podczas meczu. To do jego obowiązków należy ustalenie kolejności w biegach, podejmowanie decyzji o wykluczeniach zawodników, kontrolach i kosmetyce toru. Obowiązkiem sędziego jest dokonanie kontroli dokumentów zgłoszonych zawodników, a także zajęcie się każdym dostarczonym mu protestem

Kierownik zawodów:

Kierownik zawodów jest zwierzchnikiem wszystkich osób urzędowych i funkcyjnych za wyjątkiem sędziego głównego, delegata GKSŻ i komisarza technicznego. Kierownik odpowiedzialny jest za należyte przygotowanie toru na czas zawodów i treningu. Nadzoruje działanie innych osób funkcyjnych, oraz właściwe sporządzenie protokołu zawodów.

Komisarz techniczny:

Funkcją komisarza technicznego jest sprawdzanie motocykli zawodników pod kątem wymogów regulaminowych i zgłoszenie ew. nieprawidłowości sędziemu zawodów.

Kierownik startu:

Kierownik startu przed rozpoczęciem biegu strojąc przed taśmą startową nadzoruje prawidłowe ustawienie się zawodników. W czasie biegu kierownik startu pokazuję zawodnikom ilość okrążeń do mety (O sygnałach na torze wspomniałem trochę wyżej).

Chronometrażysta:

Obowiązkiem chronometrażysty jest mierzenie czasu zwycięzcy i przekazanie go sędziemu
Kierownik parku maszyn:
Do obowiązków kierownika parku maszyn należy wzrokowe sprawdzenie, czy zawodnicy i motocykle spełniają wymogi regulaminowe. Nadzoruje, aby na tor do poszczególnych biegów wyjechali tylko uprawnieni zawodnicy. W zawodach indywidualnych to on zgłasza zmiany w obsadzie biegów sędziemu.

Lekarz zawodów:

Obowiązkiem lekarza zawodów jest stwierdzenie zdolności zawodnika do jazdy przed meczem jak i po jego upadku na tor.

Spiker:

Podczas zawodów spiker, zapowiada biegi, podaje ich wyniki oraz inne informacje na temat przebiegu zawodów uzyskane od sędziego. Jego obowiązkiem jest zachowanie bezstronności i nie podawanie żadnych zmian w obsadzie przed zatwierdzeniem ich przez sędziego zawodów.

Kierownik drużyny:

Kierownik drużyny odpowiada ze punktualne przybycie drużyny na mecz. Przekazuje sędziemu zgłoszenie do zawodów. Ma obowiązek zgłaszać sędziemu oraz kierownikowi parku maszyn zmiany w drużynie i obsady biegów nominowanych. Przed każdym biegiem musi sprawdzić czy zawodnicy są zdolni do jazdy, a zaraz po starcie biegu przygotować swoich zawodników do startu w biegu następnym. Jego obowiązkiem jest zgłoszenie sędziemu każdego protestu w imieniu zawodnika. Jest reprezentantem drużyny i zawodników.

Delegat GKSŻ (Głównej Komisji Sportu Żużlowego)

Delegat ten jest wybierany na określone zawody. Reprezentuje on na nich GKSŻ, wypełnia powierzone przez nią funkcje, a następnie składa sprawozdanie.

Mistrzostwa Świata

Indywidualne Mistrzostwa Świata (IMŚ).

Pierwsze zawody o Indywidualne Mistrzostwo Świata na żużlu rozegrano w 1936 roku. Miejscem tych zmagań był słynny nieistniejący już stadion Wembley, a ich zwycięzcą Lionel Van Praag z Australii. W Latach 1939-1948 z powodu wojny i zniszczeń po wojnie finałów nie rozgrywano. Aż do 1960 roku finały IMŚ odbywały się tylko na Wembley, rok później odstąpiono od tej reguły - finał odbył się w szwedzkim Malmoe. Potem przemiennie o tytuł walczono to na Wembley to w Goeteborgu, lecz tylko do 1970, kiedy to miał miejsce pierwszy finał IMŚ za „żelazną kurtyną" we Wrocławiu. W którym triumfował Ivan Mauger (Australia), łącznie w całej karierze zdobył aż pięć złotych medali w Indywidualnych Mistrzostwach Świata. Rok 1973 jeszcze na długo zostanie Polakom w pamięci. Właśnie wtedy na Stadionie Śląskim w Chorzowie drugiego września po tytuł najlepszego zawodnika globu sięgnął Polak, Jerzy Szczakiel wychowanek Kolejarza Opole. Wszystko wskazuje na to, iż długo przyjdzie nam czekać na powtórzenie sukcesu przez, jakiegokolwiek z Polaków. W 1987 roku rozegrano pierwszy i jedyny jak dotąd dwudniowy finał IMŚ. O tytule decydowała suma punktów z zawodów dnia pierwszego i drugiego. Zmagania miały miejsce w Amsterdamie wygrał je geniusz żużlowych torów „Profesor z Oksfordu", Duńczyk Hans Nielsen. W 1990 po raz pierwszy i jak na razie ostatni wykryto u zawodnika startującego w finale środki dopingujące. Tym zawodnikiem był Shawn Moran (USA), który przegrał bieg dodatkowy o mistrzostwo świata z Perem Jonssonem. Ostatecznie amerykanin został sklasyfikowany na szesnastej pozycji, srebrny medal przyznano Toddowi Wiltshirowi (Australia), a brąz Hansowi Nielsenowi. Od 1995 roku prawa do organizowania finałów IMŚ FIM sprzedała angielskiej firmie BSI. Od tej pory mistrza świata wyłania się w serii turniejów rozgrywanych na torach w całej europie (W 2002r. jedna runda rozegrana była w Australii). Cykl przybrał nazwę Grand Prix (GP). Pierwszym zdobywcą tytułu w tej formule był Hans Nielsen. Ciekawa sytuacja miała miejsce w 2000r. kiedy to Mark Loram (W. Brytania) zdobył tytuł nie wygrywając żadnej z rund GP. Od 2005r. zawody przeprowadzane są wg klasycznej tabeli 20. biegowej, po rundzie zasadniczej rozgrywane są dwa półfinały w pierwszy startują zawodnicy sklasyfikowani na miejscach 1,3,5,7, a w drugim 2,4,6,8. W finale startuje po dwóch najlepszych zawodników z każdego półfinału. W sezonie 2007 wprowadza się dodatkową punktację za biegi półfinałowe (odpowiednio 3,2,1 i 0 punktów), a w finale (6,4,2 i 0). Punkty te będą sumowane z punktami z rundy zasadniczej i dodawane do klasyfikacji generalnej, jednak zwycięzcą rundy GP będzie ten, który wygra finał.

Zawodnicy, którzy w ciągu 10. ostatnich lat sięgali po tytuł IMŚ:

1997 - Greg Hancock (USA)
1998 - Tony Rickardsson (Szwecja)
1999 - Tony Rickardsson (Szwecja)
2000 - Mark Loram (Wielka Brytania)
2001 - Tony Rickardsson (Szwecja)
2002 - Tony Rickardsson (Szwecja)
2003 - Nicki Pedersen (Dania)
2004 - Jason Crump (Australia)
2005 - Tony Rickardsson (Szwecja)
2006 - Jason Crump (Australia)

Indywidualne Mistrzostwa Świata Juniorów (IMŚJ)

Rozgrywane od 1977 roku. Prawo startu w nich mają zawodnicy młodzieżowi (do lat 21). Obecnie po rundzie zasadniczej, którą są zawody wg klasycznej tabeli 20. biegowej rozgrywane są półfinały i finały w tej samej formie co obowiązującej w IMŚ w latach 2005-2006. W połowie lat 90-tych rozpoczęła się dominacja Polaków w rozgrywkach młodzieżowych. Jedynym finałem, w którym Polacy nie zdobyli ani jednego medalu był finał rozegrany z Vojens (Dania) w 1999 roku. Zwyciężył go Lee Richardson (W. Brytania). Czy rzut monetą może wyłonić triumfatora IMŚJ? Tak w 2005r. taki właśnie sposób wybrał sędzia zawodów, gdy po trzech seriach startów zmuszony był przerwać zawody z powodu złego stanu toru, a dwóch zawodników miało taką samą ilość punktów, nie zmierzyli się na torze i tą samą liczbę „trójek" i „dwójek". Tak właśnie los zadecydował o tym, że Indywidualnym Mistrzem Świata Juniorów w 2005 roku został Polak Krzysztof Kasprzak, srebrny medal otrzymał Tomas Suchanek (Czechy).

Reklama

ZOBACZ KALENDARZ GWIAZDY MotoGP »

Kalendarz dla motocyklisty na rok 2026 Gwiazdy MotoGP.

Duży 42x30 cm. 79 zł WYSYŁKA GRATIS!

Kalendarz motocyklowy na rok 2026 ścienny, przedstawiający najważniejszych bohaterów tego sezonu MotoGP. Marc Marquez, Jorge Martin, Johann Zarco, Raul Hernandez, Fabio Quartararo, Franco Morbidelii, Pedro Acosta, Pecco Bagnaia, Marco Bezzecchi, Alex Marquez i inni w obiektywnie Łukasza Świderka, polskiego fotografa w MotoGP

KUP TERAZ. WYSYŁKA GRATIS »

Indywidualni Mistrzowie Świata Juniorów z ostatnich 10. lat:

1997 - Jesper B. Jensen (Dania)
1998 - Robert Dados (Polska)
1999 - Lee Richardson (Wielka Brytania)
2000 - Andreas Jonsson (Szwecja)
2001 - Dawid Kujawa (Polska)
2002 - Lukas Dryml (Czechy)
2003 - Jarosław Hampel (Polska)
2004 - Robert Miśkowiak (Polska)
2005 - Krzysztof Kasprzak (Polska)
2006 - Karol Ząbik (Polska)

Drużynowe Mistrzostwa Świata (DMŚ)

Wyłanianie DMŚ rozpoczęto w 1960 roku w szwedzkim Goeteborgu, gdzie zwyciężyli gospodarze z Ove Fundinem i Olle Nygrenem na czele. Rok później również triumfowała ekipa gospodarzy, było to we Wrocławiu, głównym autorem tego zwycięstwa był Marian Kaiser. Lata 80-te to dominacja drużyny duńskiej. Tzw. „Gang Olsena" z Hansem Nielsenem, Erikiem Gundersenem, Janem O. Pedersenem i Tommym Knudsenem zdobyli wtedy siedem złotych medali w tym aż sześć pod rząd. W latach 1986-1987 mistrza w drużynie wyłaniano w formie trzech rund, rozgrywanych na różnych torach w europie. Bezkonkurencyjni byli w nich wspomniani już Duńczycy. Rok 1989 to początek końca „Gangu Olsena". Finał w angielskim Bradford był bardzo pechowy dla Erika Gundersena, który w pierwszym swoim starcie uległ wypadkowi i nigdy nie wrócił już do żużla. Tak osłabiona drużyna zdobyła srebro ulegając tylko gospodarzom. W 1996r. Polacy zdobyli pierwsze od prawie 30 lat złoto w DMŚ (Ostatnie w Rybniku - 1969), było to w niemieckim Didenbergen. W 2001 roku prawa do organizowania mistrzostw świata przejęła firma BSI (Ta sama, która ma prawa do IMŚ). Rozgrywki nazwano Drużynowym Pucharem Świata (DPŚ), finał we Wrocławiu wygrała drużyna z Australii przed Polakami. Kolejnego finału „na własnych śmieciach" (Rok 2005) Polacy nie odpuścili. Miejscem zmagań znów był Wrocław drużyna w składzie: Tomasz Gollob, Piotr Protasiewicz, Jarosław Hampel, Grzegorz Walasek i Rune Holta nie dała żadnych szans rywalom i zdobyła prawie dwa razy tyle punktów co druga Australia.

Drużynowi Mistrzowie Świata z ostatnich 10. lat:

1997 - Dania (H.Nielsen, T.Knudsen, J.B. Jensen)
1998 - USA (B.Hamill, G,Hancok, S.Ermolenko)
1999 - Australia (L.Adams, J.Crump, R.Sullivan, J.Lyons, T.Wiltshire)
2000 - Szwecja (T.Rickardsson, P.Karlsson, H.Gustafsson, M.Max, N.Klingberg)
2001 - Australia (J.Crump, L.Adams, R.Sullivan, T.Wiltshire, C.Boyce)
2002 - Australia (L.Adams, R.Sullivan, J.Crump, T.Wildshire, J.Lyons)
2003 - Szwecja (M.Max, A.Jonsson, P.Karlsson, P.Ljung, D.Ruud)
2004 - Szwecja (P.Karlsson, T.Rickardsson, A.Lindbaeck, M.Max, A.Jonsson)
2005 - Polska (T.Gollob, J.Hampel, P.Protasiewicz, R.Holta, G.Walasek)
2006 - Dania (N.K. Iversen, N.Pedersen, B.Pedersen, H.Andersen, Ch. Gjedde)

Mistrzostwa Świata Par (MŚP)

Mistrzów Świata Par wyłaniano od 1969 do 1993 roku. Polakom tylko raz udało się stanąć na najwyższym stopniu podium. Było to w Rybniku w 1971 roku, gdzie Jerzy Szczakiel i Andrzej Wygleda „utarli nosa" piekielnie silnej drużynie z Nowej Zelandii (Ivan Mauger - Barry Brigss). Kolejne lata przynosiły srebrne i brązowe medale MŚP, a od 1982 roku Polacy, albo nie zakwalifikowali się do finału, albo nie odgrywali w nim znaczącej roli. Ostatnimi Mistrzami Świata Par była szwedzka para (Tony Rickardsson - Per Jonsson, Rez. Henrik Gusafsson).

Drużynowe Mistrzostwa Świata Juniorów (DMŚJ)

Pierwsze zawody wyłaniające Mistrza Świata Juniorów w drużynie odbyły się w 2005 roku w czeskich Pardubicach. Podobnie jak rok później w Rybniku zwyciężyli w nich Polacy. W Czechach polska drużyna wystąpiła w składzie: J.Kołodziej, K.Kasprzak, M.Rempała, K.Klecha i K.Ząbik, a w Rybniku skład prezentował się tak: K.Buczkowski, A.Miedziński, P.Hlib, K.Ząbik i P.Miesiąc. Zawody prowadzone są w formie czwórmeczów.

Mistrzostwa Europy

Klubowy Puchar Europy

Reklama

ZOBACZ KALENDARZ GWIAZDY MotoGP »

Kalendarz dla motocyklisty na rok 2026 Gwiazdy MotoGP.

Duży 42x30 cm. 79 zł WYSYŁKA GRATIS!

Kalendarz motocyklowy na rok 2026 ścienny, przedstawiający najważniejszych bohaterów tego sezonu MotoGP. Marc Marquez, Jorge Martin, Johann Zarco, Raul Hernandez, Fabio Quartararo, Franco Morbidelii, Pedro Acosta, Pecco Bagnaia, Marco Bezzecchi, Alex Marquez i inni w obiektywnie Łukasza Świderka, polskiego fotografa w MotoGP

KUP TERAZ. WYSYŁKA GRATIS »

Zawody pod egidą UEM rozgrywane od 1998 roku. Zwycięzca KPE wyłaniany jest w jednym turnieju (czwórmecz lub pięciomecz), startują w nim Drużynowi Mistrzowie krajów z poprzedniego roku np. w 2006r. startują mistrzowie z 2005r. Mimo tego, że jeden zawodnik może występować w kilku ligach nie dochodzi do konfliktów, w którym klubie startować będzie zawodnik. Z powodu małych nagród pieniężnych nie startują w tych zawodach drużyny ze Szwecji, Danii, czy Wielkiej Brytanii.

Wszyscy zdobywcy Klubowego Pucharu Europy:

1998 - Polonia Bydgoszcz - Polska (T.Gollob, J.Gollob, P.Protasiewicz, H.Gustafsson, M.Robacki)
1999 - Polonia Bydgoszcz - Polska (T.Gollob, P.Protasiewicz, H.Gustafsson, S.Parker)
2000 - Polonia Piła - Polska (J.Gollob, J.Hampel, R.Dobrucki, Ch.Louis, R.Flis)
2001 - Polonia Bydgoszcz - Polska (T.Gollob, P.Protasiewicz, H.Gustafsson, P.Tajchert)
2002 - Mega Lada Togliatti - Rosja (R.Sullivan, J.Crump, S.Darkin, O.Kurguskin, R.Poważnyj)
2003 - Mega Lada Togliatti - Rosja (R.Sullivan, S.Darkin, R.Holta, R.Poważnyj, O.Kurgusin)
2004 - Włókniarz Częstochowa - Polska (G.Walsek, S.Ułamek, R.Sullivan, R.Holta, Mich. Szczepaniak)
2005 - Mega Lada Togliatti - Rosja (L.Adams, S.Darkin, A.Jonsson, O.Kurguskin, L.Richardson)
2006 - Unia Tarnów - Polska (T.Gollob, J.Kołodziej, M.Rempała, K.Zieliński, H.N.Andersen)

Indywidualne Mistrzostwa Europy

Indywidualnego Mistrza Europy wyłania się do 2001 roku. Zawody te bojkotują federacje: Brytyjska, Duńska i Szwedzka mimo tego, iż Szwed Magnus Zetterstroem zwyciężył 2002 roku. Tutaj również widać dominację Polaków, którzy jeśli nie stoją na pierwszym stopniu podium zajmują kolejne miejsca na nim.

Indywidualni Mistrzowie Europy:

2001 - Bohumil Brhel (Czechy)
2002 - Magnus Zetterstroem (Szwecja)
2003 - Krzysztof Kasprzak (Polska)
2004 - Matej Zagar (Słowenia)
2005 - Jesper B. Jensen (Dania)
2006 - Krzysztof Jabłoński (Polska)

Indywidualne Mistrzostwa Europy Juniorów (IMEJ)

W IMEJ startować mogą zawodnicy do lat 19. wg roku urodzenia. Zawody rozgrywane są od 1997 roku. Jest to kolejne pole dominacji polskich juniorów. Tylko w dwóch na dziesięć finałów (2002 i 2006) Polacy nie zdobyli żadnego medalu, a w 1999 roku zajęli całe podium.

Triumfatorzy Indywidualnych Mistrzostw Europy Juniorów:

1997 - Bartłomiej Bardecki (Polska)
1998 - Rafał Okoniewski (Polska)
1999 - Rafał Okoniewski (Polska)
2000 - Lukas Dryml (Czechy)
2001 - Łukasz Romanek (Polska)
2002 - Matej Zagar (Słowenia)
2003 - Kenneth Bjerre (Dania)
2004 - Antonio Lindbaeck (Szwecja)
2005 - Karol Ząbik (Polska)
2006 - Jurica Pavlić (Chorwacja)

Mistrzostwa Europy Par (MEP)

Mistrzów Europy Par wyłania się od 2004 roku. W każdym finale startuje siedem par z różnych europejskich krajów. Podobnie jak KPE zmagania bojkotują: Dania, Szwecja i Wielka Brytania.

Mistrzowie Europy Par:

2004 - Czechy (B.Brhel, A.Drym jr. L.Drym)
2005 - Polska (K.Kasprzak, R.Kościecha, J.Kołodziej)
2006 - Polska (S.Ułamek, W.Jaguś, M.Rempała)

Ligi zagraniczne

Liga brytyjska:

Reklama

ZOBACZ KALENDARZ GWIAZDY MotoGP »

Kalendarz dla motocyklisty na rok 2026 Gwiazdy MotoGP.

Duży 42x30 cm. 79 zł WYSYŁKA GRATIS!

Kalendarz motocyklowy na rok 2026 ścienny, przedstawiający najważniejszych bohaterów tego sezonu MotoGP. Marc Marquez, Jorge Martin, Johann Zarco, Raul Hernandez, Fabio Quartararo, Franco Morbidelii, Pedro Acosta, Pecco Bagnaia, Marco Bezzecchi, Alex Marquez i inni w obiektywnie Łukasza Świderka, polskiego fotografa w MotoGP

KUP TERAZ. WYSYŁKA GRATIS »

Najstarsza liga żużlowa na świecie. Jej początki sięgają dwudziestolecia międzywojennego. Jedna z najsilniejszych lig na świecie, oprócz niej do tego miana pretendują ligi polska i szwedzka. Dzieli się na trzy ligi: British Elite League (BEL), niższą British Premier League (BPL) oraz amatorską British Conference League (BCL). Rozgrywki na wyspach brytyjskich charakteryzuje to, że o awansie bądź spadku z ligi decydują finanse drużyny. Każda z drużyn przed startem sezonu wybiera dzień i godzinę, w którym rozgrywany jest mecz na jej torze. W praktyce oznacza to, że mecze rozgrywane są we wszystkie dni tygodnia, za wyjątkiem wtorku (Liga szwedzka) i niedzieli (Liga polska). Czasem zdarza się również, że około południa rozgrywany jest jeden mecz, a wieczorem rewanż na obiekcie przeciwnika. Każda drużyna spotyka się z każda cztery razy, dwa na stadionie swoim dwa na przeciwnika. Po takiej rudzie zasadniczej (40 meczy) następuje runda play-off. Pierwsza drużyna po rundzie zasadniczej spotka się w czwartą, a trzecia z drugą. Zwycięzcy tych meczy biorą udział w dwumeczu o mistrzostwo ligi. Tory w tej lidze są bardzo krótkie i trudne technicznie dlatego wielu zawodników wybiera się do Anglii by poprawić technikę jazdy. Zasady rozgrywania meczów w lidze brytyjskiej różnią się od ligi polskiej. Co prawa ilość biegów jest taka sama, ale podstawowych zawodników jest pięciu, zawodnicy z numerami sześć i siedem są rezerwowymi choć mają przyznane po trzy cztery w każdym meczu. Jest jeden bieg nominowany (15), startują w nim najlepsi zawodnicy pod względem ilości punktów. Promotorzy drużyn mają również duże możliwości taktyczne podczas meczu. Jeśli drużyna przegrywa ośmioma punktami ma możliwość wprowadzenia „złotej" rezerwy taktyczne. Polega ona na tym, że zawodnik ustawia się 10 metrów za właściwą linią startu, a jego punkty zdobyte w tym biegu mnożone są przez dwa. Jeśli przegrywa dziesięcioma punktami, zdobycz zawodnika również mnożona jest przez dwa, ale może on ustawić się pod taśmą jak inni zawodnicy (Tzw. Joker). Zawodnik, który dotknie taśmy może wystartować 15 metrów za innymi, bądź zastąpiony przez rezerwowego. Ponadto każdy z nich, a warto przypomnieć, że jest ich dwóch może trzy razy zastąpić kolegę z drużyny. Zawodnicy z najwyższą kalkulowaną średnią meczową (ang. CMA), która obliczana jest wg wzoru: średnia biegowa(czyli ilość biegów dzielona przez ilość zdobytych punktów)*4 muszą być wystawieni w składzie w numerami 1 i 3. Jeśli z jakiegoś powodu zawodnika nie ma na meczu może być zastosowane za niego Zastępstwo Zawodnika (ang. Rider Replacement), w Polsce stosowane jest tylko w przypadku kontuzji zawodnika.

Za zawodnika zastępowanego może startować każdy zawodnik raz meczu (za wyjątkiem rezerwowych, którzy nie mogą przekroczyć limitu siedmiu startów w zawodach), z zastrzeżeniem, iż musi mieć on niższą CMA od zastępowanego lub jest on o jedno miejsce wyżej od niego pod względem CMA w drużynie. Istnieje również możliwość stosowania tzw. Gościa. Zawodnik startujący jako gość nie może mieć większej CMA od zawodnika, którego zastępuje. By start „Gościa" był możliwy zgodzić się na to musi promotor drużyny, z której „wypożyczany" jest zawodnik. Nie musze wspominać, że sam zainteresowany również musi wyrazić zgodę. Jednak jest jeszcze jeden warunek, mianowicie zawodnik ten w ciągu ostatnich ośmiu dni nie mógł startować na torze, na którym ma wystąpić jako „Gość". Nie ma tu również obowiązku startów młodzieżowych jak i ograniczenie co do ilość obcokrajowców w drużynie. W stosunku do innych lig jest jeszcze jedna zmiana, w białym kasku startuje zawodnik „Joker", a nominalnie obok żółtego koloru kasku w drużynie gości jest zielony.

Mistrzowie BEL z ostatnich 10. lat:

1997 - Bradford Dukes
1998 - Ipswich Witches
1999 - Peterborough Panters
2000 - Eastbourne Eagles
2001 - Oxford Silver Machines
2002 - Wolverhampton Wolves
2003 - Poole Pirates
2004 - Poole Pirates
2005 - Coventry Bees
2006 - Peterborough Panthers

Liga szwedzka:

Wraz z polską i brytyjską najsilniejsza liga na świecie. Powstała w 1948 roku. Dzieli się na Elitserien, niższą Allsvensakan, oraz amatorskie Division 1 i 2. Tak samo jak w Polsce drużyny następuje coroczna rotacja drużyn między ligami. Po zakończeniu sezonu ostatnia drużyna z Elitserien „zamienia się" z pierwszą z Allsvensakan. W tej pierwszej występuje dziesięć zespołów, a drugiej jest ich osiem. Liga startuje w maju i „trwa" do końca września. Każda drużyna spotyka się z drugą dwa razy, raz na torze swoim raz przeciwnika. Runda play-off jest trójstopniowa, składa się z ćwierćfinałów, półfinałów oraz finału. W ćwierćfinałach pierwszy drużyna po rundzie zasadniczej mierzy się z ósmą, druga z siódmą, trzecia z szóstą, a czwarta z piątą. Dalej awansują zwycięzcy dwumeczu. Wszystkie mecze rundy zasadniczej rozgrywane są we wtorki o 19:00. Spotkanie w Szwecji składa się z szesnastu wyścigów (w Polsce jest o jeden mniej). Dwa ostatnie biegi to biegi nominowane. W szesnastym wyścigu startują najlepsi zawodnicy w meczu, a do piętnastego trenerzy wybierają dowolnych zawodników. Do meczu wystawia się ośmiu zawodników w tym trzech rezerwowych, z czego maksymalnie pięciu może być obcokrajowcami. Przy czym ósmy zawodnik musi być juniorem i mieć niższą kalkulowaną średnią meczową niż rezerwowy z numeru 6 i 7 (Dla gospodarzy 14 i 15).

Reklama

ZOBACZ KALENDARZ GWIAZDY MotoGP »

Kalendarz dla motocyklisty na rok 2026 Gwiazdy MotoGP.

Duży 42x30 cm. 79 zł WYSYŁKA GRATIS!

Kalendarz motocyklowy na rok 2026 ścienny, przedstawiający najważniejszych bohaterów tego sezonu MotoGP. Marc Marquez, Jorge Martin, Johann Zarco, Raul Hernandez, Fabio Quartararo, Franco Morbidelii, Pedro Acosta, Pecco Bagnaia, Marco Bezzecchi, Alex Marquez i inni w obiektywnie Łukasza Świderka, polskiego fotografa w MotoGP

KUP TERAZ. WYSYŁKA GRATIS »

Drużynowi Mistrzowie Szwecji z 10. ostatnich lat:

1997 - Rospiggarna Hallstavik
1998 - Valsarna Hagfors
1999 - Valsarna Hagfors
2000 - Masarna Avesta
2001 - Rospiggarna Hallstavik
2002 - Rospiggarna Hallstavik
2003 - Kaparna Goeteborg
2004 - VMS Elit Vetlanda
2005 - Vaestervik Speedway
2006 - VMS Elit Vetlanda

Liga rosyjska:

Drużynowego Mistrza Związku Radzieckiego, a później Rosji wyłania się od 1962 roku. Pierwszym triumfatorem tych rozgrywek była Baszkiria Ufa. W 2005 roku liga otworzyła się na zawodników z zagranicy, choć startowali oni już pod koniec lat 90 regularnie to w 2002 roku zakazano ich startów na torach w Rosji. Kuszeni nowymi doświadczeniami oraz pieniędzmi zawodnicy udają się nawet do Władywostoku. Liga rosyjska nie ma ustalonego terminarza, po prostu każda z drużyn musi spotkać się z każda dwa razy, raz na torze przeciwnika, raz na własnym obiekcie. W Rosji stawia się na młodych zawodników, dlatego też oprócz obowiązkowego startu juniorów (Podobnie jak w Polsce, zawodnicy do lat 21) z numerami 6 i 7 (Dla gospodarzy 14 i 15) wymaga się wystawienie go z numerem 2 (Dla gospodarzy 10). W lidze Związku Radzieckiego (później Rosyjskiej) startowały drużyny z krajów byłego bloku wschodniego, Lokomotiv Daugavpils (W latach 2003-2005 jako Speedway-Centr) z Łotwy, Ukraina Równe i SKA Speedway Lwów(Po zdobyciu tytułu DM ZSRR w 1991 roku wycofał się z ligi) z Ukrainy. Obecnie te dwa pierwsze już drugi sezon będą startować w Polskiej drugiej lidze.

Mistrzowie Rosji z ostatnich 10. lat:

1997 - Lukoil Oktiabrskij
1998 - Mega Lada Togliatti
1999 - Lukoil Oktiabrskij
2000 - Lukoil Oktiabrskij
2001 - Mega Lada Togliatti
2002 - Mega Lada Togliatti
2003 - Mega Lada Togliatti
2004 - Mega Lada Togliatti
2005 - Mega Lada Togliatti
2006 - Mega Lada Togliatti