Ta witryna używa plików cookie. Więcej informacji o używanych przez nas plikach cookie, ich zastosowaniu
i sposobie modyfikacji akceptacji plików cookie, można znaleźć tutaj
oraz w stopce na naszej stronie internetowej (Polityka plików cookie). Nie pokazuj więcej tego komunikatu.
Zgadzam się w stu procentach. Z tej strony rasowy "internetowy motocyklista", czyli czytam od cholery ale w praktyce jechałem max na swojej Romet Pony z dzieciństwa (true...). Aż tu nagle spełnienie marzeń - kolega daje się przejechać GPZ500S'ką... Szczyt marzeń, noc, puste wiejskie uliczki, znam je na pamięć - pół życia tam mieszkam. No i pierwsze dwa zakręty na spokojnie...
Dokładnie te same myśli - "O rety, ale się dziwnie tutaj skręca", "Kurcze, jak na 500 to ciągnie" aż do siódmego czy któregoś zakrętu, gdzie wszystkie obawy, szacunek, przeczytane tysiące postów na forach o jeździe na motocyklu - rozsądnie, przewidująco, z ograniczonym zaufaniem - znikają, bo po pierwszym odkręceniu wali adrenalina. "Znam te drogi na pamięć, mogę odwinąć, dohamuję przed zakrętem, lekko przechylę" I przyzwyczajony do drogi na rowerze, motorynce lub starą puszką z mikromotorem w gazie cisnę do "punktu dohamowania", który... Pojawia się O WIELE szybciej, niż pamiętałem - bo prędkość nie ta, bo doświadczenia zero. Sekunda paniki, ostro po hamulcach, z wyczuciem, bez poślizu, wszystko spoko... Tylko droga się kończy. Brak krawężnika (w sumie Bogu dzięki...), lekko zarzucony piasek, próba skrętu, i czuję jak ucieka w bok.
Mi nic złego się nie stało, bo gleba przed samym dohamowaniem - więc max 10 km/h w sekundzie upadku miałem - ale połączenie motocykl i zaufanie kolegi zgrały się w złamaną owiewkę, szybę oraz lusterko. Od tego czasu wiem, że naprawdę chciałbym zacząć od 250'ki :-P
Szerokości, autorowi gratuluje celnego postu!
Zgadzam się w stu procentach. Z tej strony rasowy "internetowy motocyklista", czyli czytam od cholery ale w praktyce jechałem max na swojej Romet Pony z dzieciństwa (true...). Aż tu nagle spełnienie marzeń - kolega daje się przejechać GPZ500S'ką... Szczyt marzeń, noc, puste wiejskie uliczki, znam je na pamięć - pół życia tam mieszkam. No i pierwsze dwa zakręty na spokojnie... Dokładnie te same myśli - "O rety, ale się dziwnie tutaj skręca", "Kurcze, jak na 500 to ciągnie" aż do siódmego czy któregoś zakrętu, gdzie wszystkie obawy, szacunek, przeczytane tysiące postów na forach o jeździe na motocyklu - rozsądnie, przewidująco, z ograniczonym zaufaniem - znikają, bo po pierwszym odkręceniu wali adrenalina. "Znam te drogi na pamięć, mogę odwinąć, dohamuję przed zakrętem, lekko przechylę" I przyzwyczajony do drogi na rowerze, motorynce lub starą puszką z mikromotorem w gazie cisnę do "punktu dohamowania", który... Pojawia się O WIELE szybciej, niż pamiętałem - bo prędkość nie ta, bo doświadczenia zero. Sekunda paniki, ostro po hamulcach, z wyczuciem, bez poślizu, wszystko spoko... Tylko droga się kończy. Brak krawężnika (w sumie Bogu dzięki...), lekko zarzucony piasek, próba skrętu, i czuję jak ucieka w bok. Mi nic złego się nie stało, bo gleba przed samym dohamowaniem - więc max 10 km/h w sekundzie upadku miałem - ale połączenie motocykl i zaufanie kolegi zgrały się w złamaną owiewkę, szybę oraz lusterko. Od tego czasu wiem, że naprawdę chciałbym zacząć od 250'ki :-P Szerokości, autorowi gratuluje celnego postu!