Yamaha AT, wzorowy pustynny wścieklak. Pierwszy scrambler od Yamahy
O motocyklach takich jak Yamaha AT-1, AT-2 i AT-3 mało kto dziś pamięta, a to one właśnie były pierwowzorem tego, co później zwykliśmy określać mianem dual sport. W latach 70. na Zachodzie były dla młodych ludzi fajnym sprzętem do wyszumienia się w terenie i do tego, by postawić pierwsze kroki w terenowym sporcie.
Moda na scramblery, która rozwinęła się już w latach 50. i popularność wyścigów pustynnych w Kalifornii wymusiła na konstruktorach szybki postęp w rozwoju motocykli, które równie dobrze czują się na asfalcie i poza nim. Młoda wówczas i ambitna japońska marka Yamaha oczywiście nie mogła przegapić tego trendu i wypuściła swojego pierwszego scramblera w 1959 roku. Był to model YDS1 Scrambler bazujący na szosowej maszynie YDS1, która z kolei jest uważana za pierwszy sportowy model Yamahy. Produkowano go w latach 1957-59, miał dwucylindrowy, dwusuwowy silnik o pojemność 250 ccm, z pięciobiegową skrzynią, rozwijał moc 20 KM. Maszyna rozpędzała się do 140 km/h, co w tamtym czasie było bardzo dobrym wynikiem w tej klasie pojemnościowej.
Reklama
Wersja Scrambler różniła się od szosowej szerszą kierownicą, krótszą kanapą, wysoko poprowadzonym układem wydechowym, oponami z bardziej sękatym bieżnikiem i miała płytę chroniącą silnik od spodu. Konstrukcję obu maszyn systematycznie rozwijano i w modelu YDS-3 z 1964 roku silnik dysponował już mocą 24 KM i został wyposażony w system smarowania "Autolube" z oddzielnym zbiornikiem oleju i pompą oleju. Scramblerowa wersja YDS-3C z 1966 roku mogła się już pochwalić mocą ponad 28 KM. W USA model ten był znany jako "Big Bear Scrambler". Produkowano również wersje o pojemności zwiększonej początkowo do 305, a później do 350 ccm.
W miarę jak scramblery rozwijały w wyścigach pustynnych coraz większe szybkości, coraz bardziej stawało się jasne, że motocykle te mają swoje ograniczenia. Bazujące na motocyklach szosowych scramblery były do szybkiej jazdy w terenie zbyt ciężkie, miały zbyt mały prześwit, a zawieszenia słabo radziły sobie z masą motocykla. Potrzeba było bardziej radykalnych rozwiązań i Yamaha stanęła tym oczekiwaniom naprzeciw wypuszczając w 1968 roku model DT-1. W konstrukcji tego motocykla znajdziemy już więcej elementów z maszyny crossowej. Ma ona solidną kołyskowa, podwójną ramę o dużej sztywności. Jej dwusuwowy jednocylindrowy silnik o pojemności 250 ccm jest przeprojektowanym pod kątem produkcji seryjnej silnikiem z maszyny motocrossowej YX26.
DT1 z miejsca stał się hitem i ten motocykl możemy uznać za pierwsze prawdziwe enduro. By rozszerzyć "pole rażenia" Yamaha pomyślała również o modelach o mniejszej pojemności. Pod koniec 1968 roku zaprezentowano model AT-1. Rama i zawieszenie były bardzo podobne jak w DT-1. Skok przedniego widelca wynosił 145 mm, a tylnych amortyzatorów 110 mm. W ramie zamontowano jednocylindrowy silnik dwusuwowy o pojemności 125 ccm rozwijający moc 11,5 KM. Motocykl ważył zaledwie 94 kilogramy i rozpędzał się do 105 km/h. Na pokładzie tej smukłej maszyny nie zabrakło takiego udogodnienia jak rozrusznik elektryczny. Produkowano również crossową wersję AT-1 MX. Ta wersja miała instalację sześciowoltową i była pozbawiona elektrycznego rozrusznika. Dzięki zwiększeniu stopnia sprężania i zmianie gaźnika silnik osiągał moc 18 KM, a motocykl ważył 91 kilogramów.
Modele AT-1 produkowano w latach 1969-71. W 1972 roku pojawił się następca AT-2. Największą nowością w tym modelu było zastosowanie zaworu membranowego w kanale ssącym, dzięki czemu moc wzrosła do 13 KM przy 7000 obr./min. Zwiększył się także moment obrotowy, a jego przebieg był bardziej korzystny. Krótko mówiąc motocykl stał się nie tylko bardziej zrywny, ale również bardziej elastyczny. Zwiększono również prześwit i minimalnie zmniejszono rozstaw osi, dzięki czemu maszyna była niebywale zwrotna. Masa wzrosła do 100 kg. Wersja crossowa osiągała moc 20 KM. W 1973 roku pojawił się ostatni z tej serii model AT-3. Równolegle Yamaha produkowała bliźniacze modele z nieco większym i mocniejszym silnikiem o pojemności 171 ccm, nosiły one oznaczenia CT-1(15,6KM), CT-2 i CT-3. W 1974 roku zadebiutowały DT 125 i DT 175, ale to już zupełnie inna historia.
Komentarze
Pokaż wszystkie komentarze