Ścigacz.pl

Wszystko zaczęło się w roku 1885, kiedy to Gottlieb Daimler, w celu wypróbowania swojego nowego wynalazku, którym był silnika spalinowego, wmontował go w ramę drewnianego wehikułu podobnego do dzisiejszego roweru. Tak powstał pierwszy motocykl.

Był to przypadkowy wynalazek. Celem Daimlera było stworzenie czterokołowego powozu napędzanego silnikiem spalinowym, a ów "motocykl" miał posłużyć tylko testom jednostki napędowej. Jego twórca nie przypuszczał nawet, że zasadnicze cechy konstrukcyjne - silnik spalinowy umieszczony centralnie w ramie między kołami o jednakowej średnicy oraz napęd tylnego koła - przetrwają w motocyklach ponad 120 lat.

"Motocykl" Daimlera miał jednocylindrowy, czterosuwowy silnik o pojemności skokowej 264 cm³ i mocy maksymalnej 0,5 KM przy 700 obr./min. Do uruchamiania służyła ręczna korba. Napęd na tylne koło był przekazywany za pomocą przekładni pasowej z napinaczem. Pojazd ważył 90 kg i w zależności od włączonego biegu (jednego z dwóch) osiągał maksymalną prędkość 6 lub 12 km/h. 29 sierpnia 1885 roku Gottlieb Daimler uzyskał patent na swoją konstrukcję.

W Ameryce, po pierwszych próbach stworzenia motocykla z silnikiem parowym, zaczęto konstruować jednoślady z silnikami spalinowymi. Za "ojca" amerykańskiego motocykla uznaje się E. J. Penningtona, który w latach 1893 - 1895 zbudował pojazd jednośladowy napędzany dwucylindrowym silnikiem ułożonym poziomo. Mimo wielu starań motocykl Penningtona nie był seryjnie produkowany, powstało tylko kilka prototypowych egzemplarzy. Seryjne wytwarzanie motocykli rozpoczęto w USA w roku 1898. Firma Metz z Waltham w stanie Massachusetts rozpoczęła produkcję motocykli Orient-Aster, wyposażanych w silniki Aster, będące kopią francuskiej jednostki napędowej De Dion-Bouton.

Jako pierwsza na świecie seryjną produkcję motocykli z silnikami spalinowymi rozpoczęła w 1894 roku niemiecka firma Hildebrand & Wolfmuller. Tam też narodziło się słowo "motocykl". Nazwy tej po raz pierwszy użył konstruktor Alois Wolfmuller, kiedy w roku 1893 zgłosił swój patent na pojazd jednośladowy.

Motocykle Hildebrand & Wolfmuller miały podwójną ramę rurową, w którą montowano poziomy, dwucylindrowy, czterosuwowy, chłodzony cieczą silnik o pojemności skokowej 1488 cm³, osiągający moc maksymalną 2,5 KM. Rolę chłodnicy spełniał tylny błotnik, który był półokrągłym zbiornikiem cieczy chłodzącej. Prędkość motocykla nie przekraczała 40 km/h. Zastosowano tu ciekawy sposób przeniesienie napędu na tylne koło za pomocą długich korbowodów. Pojazd ten, na podstawie licencji, produkowany był również we Francji pod nazwą "La Petrolette".

Tomasz Szczerbicki
Redaktor naczelny magazynu "Swoimi Drogami" (iMotocykl)