Ścigacz.pl

W przypadku kradzieży motocykla pierwszym ratunkiem po kontakcie z policją są często media społecznościowe. Nagłośnienie sprawy oznacza, że tysiące motocyklistów wypatrują na stronach internetowych lub w swojej okolicy skradzionej maszyny. Oczywiście intensywność zaangażowania poszczególnych osób jest różna, ale bez wątpienia rozpowszechnienie informacji o kradzieży może pomóc.

Ale brytyjskie media motocyklowe ostrzegają przed narastającym, przestępczym procederem. Złodzieje nauczyli się wykorzystywać wsparcie i pomoc jaką motocykliści potrafią udzielać w potrzebie. Sposób jest prosty i wyjątkowo perfidny.

W chwili, gdy skradziony motocykl zostanie przez kogoś odnaleziony, informacja o tym fakcie zostaje najczęściej upubliczniona w grupach motocyklowych. Niestety członkami społeczności są również złodzieje, bo przecież nie można natychmiast zidentyfikować tych osób.

Przestępca podszywając się pod okradzionego, stwierdza po prostu, że odnaleziona maszyna należy do niego. Podaje przy tym wymyśloną datę kradzieży i okoliczności, aby uprawdopodobnić swoją historię. W ten sposób uzyskuję również dokładną lokalizację pojazdu, bo ludzie chcą pomóc w jak najszybszym odzyskaniu motocykla.  

Motocykliści mają często awersje do kontaktów z policją i wolą ogłosić odnalezienie pojazdu w grupie internetowych przyjaciół, bo trudno zakładać, że wśród nich znajdują się czarne owce. Ale samodzielne działanie, bez pomocy organów ścigania, nie jest dobrym pomysłem.

Jeśli lokalizacja pojazdu zostanie zgłoszona policji, służby mogą znacznie szybciej skontaktować się z właścicielem motocykla dzięki swojej wewnętrznej bazie danych. Ponadto policja może chcieć zabrać lub poddać pojazd analizie kryminalistycznej, ponieważ skradzione jednoślady bywają elementem innych przestępstw, również ciężkich.

Inna, perfidna taktyka złodziei, polega na kontakcie z osobą, która zamieściła post o kradzieży swojego pojazdu. Złodziej udaje żal i współczucie, opowiadając ofierze jakoby jemu też wcześniej ukradziono motocykl, dlatego teraz chce "pomóc". Pomoc wymaga zaangażowania znajomego, który jest w stanie namierzyć pojazd za pomocą ECU lub innych "sposobów", nawet jeśli jednoślad nie ma trackera.

Wyczuwając zainteresowanie ofiary, złodziej może jej nawet wmawiać, że motocykl da się odnaleźć przez radiowy system antenowy. Trzeba tylko zapłacić fachowcowi, którzy przeprowadzi poszukiwania przy pomocy zaawansowanej aparatury - oczywiście nieistniejącej. Po przekazaniu pieniędzy złodziej znika.

Naiwne jak metoda "na wnuczka"? Być może, ale kiedy skołowany właściciel pojazdu, który kosztował go wiele wyrzeczeń i pieniędzy, dostaje niespodziewanie propozycję pomocy, często łapie się jej jak tonący brzytwy. Tym bardziej, że czas działa na jego niekorzyść, bo pojazd może już być rozkładany na części w jakiejś szopie.