Ścigacz.pl

Chyba nie popełnię błędu jeśli powiem, że najczęściej przerabianymi motocyklami są amerykańskie Harleye. Złośliwi twierdzą, że dzieje się tak dlatego, że w fabrycznej postaci motocykle te są dalekie od doskonałości. Prawda jednak jest zupełnie inna. Harley, to nie jest motocykl, który zmienia się na nowy po zaledwie kilku latach jeżdżenia. Właściciele Harleyów przyzwyczają się do swych maszyn, a gdy z czasem dany egzemplarz już się opatrzy przychodzi chęć zmian, tak by stary motocykl w odmienionej postaci cieszył na nowo. Tak właśnie było w przypadku właściciela czarnej maszyny, którą pokazujemy na zdjęciach.

Właściciel prezentowanego motocykla zaraził się motocyklowym bakcylem już we wczesnej młodości. Jego wujek miał między innymi BMW Saharę, Junaka i Sokoła. Te duże i ciężkie maszyny napędzane czterosuwami silnikami, dudniącymi głębokim basem mocno rozpalały wyobraźnię młodocianego Ireneusza. Kiedy miał czternaście lat mama sprezentowała mu Komarka i na tym motorowerze Irek zdobywał pierwsze jeździeckie szlify. Po dwóch latach zamienił Komara na Junaka i tak jego motocyklowe życie nabrało intensywności. Zaczęły się dłuższe wyprawy, ale też długie godziny spędzone na naprawach, udoskonaleniach i przeróbkach motocykla. Później w jego motocyklowym życiorysie nastąpiła długa przerwa, bo trzeba było myśleć przede wszystkim o utrzymaniu rodziny i zapewnieniu jej odpowiedniego statusu materialnego. Mijały lata i uśpiony motocyklowy bakcyl czekał na odpowiednią chwilę, by wybuchnąć z nową siłą. Wreszcie nastąpił ten szczęśliwy moment i Irek mógł wrócić na szlak w siodle Harleya. Był to używany Heritage Softail Classic z 1997 roku. Motocykl został zakupiony w szczecińskiej firmie Habeta, która zajmuje się serwisem i przeróbkami amerykańskich motocykli. Softailem w seryjnej postaci Irek cieszył się przez kilka kolejnych lat, aż w końcu pojawiła się potrzeba przerobienia motocykla. Tak musiało być, bowiem jeśli masz Harleya i obracasz się w środowisku motocyklistów związanych ze szczecińską Habetą, pojawienie się nieodpartej chęci zmodyfikowania motocykla pozostaje tylko kwestią czasu. W zamyśle Irka jego Harley miał uzyskać tak zwany bad look. Motocykl trafił więc do warsztatu Habety, gdzie Sylwek dość szybko i trafnie odczytał potrzeby właściciela maszyny. Głównym założeniem projektu było posadzenie  Harleya na szerokim kapciu i pokryciu całej maszyny czarnym lakierem. Z modelu wyjściowego pozostał silnik w ramie i przednie zawieszenie. Oryginalne koła zastąpiono nowymi amerykańskiej firmy Ultima. Są to koła wyposażone w grube szprychy. Przednia felga ma średnicę 16 cali i szerokość taką samą jak przednie koło w Heritage Softail Classic, natomiast tylna felga ma średnicę 18 cali, szerokość 10,5 cala i naciągnięto na nią oponę o budzącej respekt szerokości 300 mm. Koła otrzymały customowe tarcze hamulcowe stylem dopasowane do grubych szprych. Zmieniono również tylne koło pasowe, które doskonale harmonizuje z tylnym kołem motocykla. Montaż szerokiej tylnej felgi wymusił zastosowanie nowego wahacza, który został wykonany w warsztacie Artbike Grzegorz Kochmański z Inowrocławia. Ostatecznym dopasowaniem wahacza do ramy Harleya, tak by zawieszenie funkcjonowało prawidłowo, zajęto się w Habecie. By nie poszerzać zespołu napędowego i zachować idealne wyważenie maszyny zdecydowano się na montaż sześciobiegowej skrzyni z wyjściem napędu na prawą stronę. Potężne tylne koło przykrywa kusy błotnik, który doskonale zgrywa się z profilem opony. Wykonano go w Habecie, biorąc za punkt wyjścia gotową "surówkę" - jedną z tych, jakie znaleźć można w aftermarketowych katalogach. Masywne wsporniki tylnego błotnika to już w całości robota Habety. Minimalistyczny błotnik przedni to dzieło niemieckiej firmy Rick’s Motorcycles. Zbiornik paliwa i zbiornik oleju pozostawiono w seryjnej postaci. Kierownicę zmieniono na grubszą, pochodzącą z nowszego modelu Fat Boy. Przedni widelec został nieco obniżony i otrzymał progresywne sprężyny. Przedni hamulec pozostał seryjny, w tylnym kole natomiast pojawił się mocniejszy czterotłoczkowy zacisk. Seryjne podesty kierowcy wraz z przynależną "pedalerią" zmieniono na wysunięte do przodu podnóżki. Silnik dostał nowy sportowy gaźnik Mikuni i ostrzejszy wałek rozrządu firmy Andrews. Wykonany z grubej rury układ wydechowy 2 w 1 powstał w Habecie i jest zakończony bardzo przyjemnie brzmiącym tłumikiem Supertrapp. Na koniec trzeba było jeszcze wykonać pasującą do sylwetki motocykla kanapę i po zakończeniu prac lakierniczych projekt został ukończony.

Maszyna budzi respekt swym groźnym wyglądem. Motocykl prowadzi się lekko i dostarcza swemu właścicielowi mnóstwo frajdy. Jak mi powiedział Irek:

- Ten Harley jest dokładnie taki jak chciałem. Nie zamienię go na nic innego, ma u mnie dożywocie. Najwyżej dokupię jeszcze jeden, ale oczywiście to też będzie Harley.