Wydawałoby się, że kategoria motocykli robionych typowo pod prawo jazdy kategorii A2 nie ma prawa być ekscytująca. Wszystko dlatego, że większość producentów traktuje ten segment raczej zachowawczo. Jednak Aprilia nie tylko nie zdecydowała się na półśrodki, ale również zaoferowała atrakcyjną cenę. Czy na żywo Tuono 457 jest równie imponująca, jak na papierze?

Czasami lubię oglądać programy, w których architekci wykańczają wnętrza. Ilekroć zgłasza się do nich ktoś z kawalerką, to podkreślają, że urządzenie małego mieszkania stanowi dla nich wyzwanie. Nie ma się co dziwić, w końcu na małej przestrzeni trzeba połączyć funkcjonalność i styl, który spodoba się właścicielowi. Podobnie jest w przypadku motocykli na prawo jazdy kat. A2, gdzie producenci są ograniczeni stosunkiem mocy do masy. Są też ograniczeni oczekiwaniami klientów co do ceny motocykla.

Dlatego w klasie A2 dotychczas mieliśmy tylko jeden naprawdę ciekawy model i był nim KTM 390 Duke. Choć nadal imponuje i jest ciekawy, to musi mieć się na baczności, bo Aprilia Tuono 457 to mocna konkurencja. Miałem okazję przekonać się o tym podczas testów w Noale, choć ze względu na długość trasy zaplanowanej przez organizatorów lepiej zabrzmiałoby tu określenie przystawka. Czy po tej przystawce nabrałem apetytu na więcej?

Aprilia Tuono 457 - jedyna w swoim rodzaju

Wyjątkowość modelu Tuono 457 objawia się już w samej konstrukcji podwozia. To jedyny motocykl w klasie, który ma ramę główną wykonaną z aluminium. Użyty materiał połączony z kształtem rodem z dużych motocykli łączy lekkość i sztywność. Żeby jednak motocykl nie był zbyt lekki, wahacz został wykonany ze stali. Kompromisem jest to, że jego ścianki mają grubość zaledwie 1,6 mm. To mniej więcej tyle co np. mata do jogi. Do tego mamy zawieszenie z widelcem upside-down oraz regulacją napięcia wstępnego z przodu i z tyłu. Całość domykają hamulce ByBre z pojedynczą tarczą o średnicy 320 mm z przodu.

Jak ta cała układanka sprawdza się w praktyce? Jak łatwo się zorientować, nie należę do najlżejszych "zawodników", więc mogę śmiało powiedzieć, że byłem wyzwaniem dla komponentów zawieszenia i hamulców, użytych przez inżynierów z Noale. Choć motocykl jest wyczuwalnie mniejszy od Tuono 660 i ma węższe opony, to w zakrętach zachowuje się jakby był klasę wyżej. Wyjątkiem były sytuacje, kiedy zjeżdżaliśmy z górki i trzeba było mocno hamować do ciasnego łuku. Wtedy już dało się wyczuć protesty ze strony przedniego hamulca i widelec również dawał znać, że nie jest zachwycony. Jednak cały czas motocykl sprawiał wrażenie stabilnego i robił dokładnie to, czego chciałem.

Magia silników z Noale

W modelu Tuono 457 jest ten sam silnik, który zastosowano w RS 457. Mamy więc dwa cylindry, chłodzenie cieczą, 6-biegową skrzynię oraz największą dopuszczalną moc dla kategorii A2, a więc 47,6 KM. Na wykresie pokazywanym podczas prezentacji podkreślano, że 82 proc. maksymalnego momentu obrotowego, który wynosi 43,5 Nm jest dostępne już przy 3000 obr./min. Do tego tylna zębatka w Tuono ma o jeden ząb więcej niż w RS 457, co powinno przekładać się na lepsze przyspieszenie.

Choć nie miałem okazji jeździć na RS 457, to miałem przyjemność ujeżdżać Tuono 660 oraz Tuono V4 1100 Factory. Dlaczego do tego nawiązuję? Już tłumaczę. Aprilia zrobiła coś naprawdę fantastycznego, bo sprawiła, że mniejsza pojemność silnika wcale nie oznacza gorszego feelingu. Chodzi o to, że po uruchomieniu silnika od razu wsiąkłem, bo wiedziałem, że czeka mnie dobra zabawa. Brzmienie było takie, jakiego można uświadczyć w Tuono z silnikami o większej pojemności. Całej zabawie pikanterii dodawał fakt, że motocykle testowe miały akcesoryjny, dwukierunkowy quickshifter.

Już po uruchomieniu silnika czuć ducha marki Aprilia. Moje początkowe wrażenia były takie, jakbyśmy już się znali. Motor pracuje gładko i kręci wysoko. Czerwone pole znajduje się powyżej 10 000 obr./min. Bardzo łatwo rozpędza się do autostradowych prędkości i w ogóle nie daje odczuć, że mamy do czynienia z silnikiem o małej pojemności. Quickshifter zmienia biegi w dość agresywny sposób, więc trzeba się przyzwyczaić do "kopnięć". Ogólne wrażenia są jak najbardziej na plus.

Sztuka kompromisów Tuono 457

Nakedy zrobione na bazie sportowych motocykli to jedna z moich ulubionych kategorii. Z jednej strony pozwalają cieszyć się osiągami, a z drugiej - nie męczą pleców, nóg i nadgarstków. Nie inaczej jest w przypadku Tuono 457. Siedzisko kierowcy umieszczono na wysokości 800 mm. W porównaniu z RS 457 kierownica została podniesiona o 124 mm i zbliżona w kierunku kierowcy o 14 mm. To wszystko sprawia, że pozycja stała się wygodna.

Dodatkowe usprawnienia to gumowe elementy przy mocowaniu uchwytu kierownicy, które eliminują drgania oraz gumowe podnóżki, które jednocześnie są szersze i dłuższe od tych z RS 457. Całość sprawia, że Tuono 457 jest przyjemna i wygodna w odbiorze, chociaż po paru godzinach jazdy moje pośladki wyczuwały lekki dyskomfort ze względu na twarde siedzisko. To był jedyny element, który przypominał mi o sportowym DNA tego motocykla. W tym momencie warto wspomnieć, że do motocykla przewidziano komfortowe siedzenie, które można zamówić jako akcesorium. Trzeba mu jednak oddać, że doskonale trzyma pośladki w ryzach. Zbiornik paliwa jest wyprofilowany tak, by z łatwością objąć go kolanami. Cała układanka po prostu działa!

Jest też jedno sprytne rozwiązanie, które zostawiłem wam na deser. Przy chłodnicy zamontowano element, który odprowadza na zewnątrz ciepło silnika. W teorii ma on ulżyć kierowcy w gorące dni. W praktyce nie było nam dane go ocenić, bo temperatura powietrza była na tyle niska, że momentami dodatkowe ciepło z kierunku silnika było wręcz pożądane.

Nowoczesne dodatki nowej Aprilii

Wspomniałem już o dwukierunkowym quickshifterze, ale jest on oferowany jako akcesorium. Na co można liczyć w standardzie? Dzięki przepustnicy ride-by-wire mamy trzy tryby jazdy - Sport, Eco oraz Rain. Sterują one nie tylko pracą silnika, ale także kontroli trakcji i układu ABS. W przypadku tego ostatniego można go wyłączyć dla tylnego koła, co powinno zapewnić jeszcze więcej zabawy. Wszystkie informacje są wyświetlane na ekranie TFT o przekątnej 5", który ma też laptimer. Motocykl można też doposażyć w moduł łączności Aprilia MIA, system monitorowania ciśnienia w oponach oraz gniazdo USB. Wyświetlacz jest bardzo dobrze zorganizowany i łatwo można na nim znaleźć potrzebne informacje. Kwestia klawiszologii wymaga odrobiny przyzwyczajenia, ale można szybko opanować sterowanie motocyklem.

#bearacer

Hasło przewodnie marki Aprilia to oczywiście "#bearacer", więc podczas pokazu pojawił się gość specjalny - Jorge Martin. Był on również obecny na starcie przyjmowania zamówień w Mediolanie. Aprilia od razu wykorzystała fakt, że ma w swoich szeregach mistrza świata. Jak ma się wspomniany slogan do Tuono 457? W mojej opinii podobnie jak do większych odmian silnikowych tego modelu.

To motocykl na prawo jazdy kat. A2, który nie ma grama kompleksów. Jest bardzo szybki, doskonale się prowadzi, a dzięki masie 159 kg ma najlepszy stosunek mocy do masy. Aprilia sprytnie wykorzystała granice kategorii A2 i zrobiła sprzęt, który dobrze wygląda, dobrze jeździ i jest też rozsądnie wyceniony, bo zapłacicie za niego 29 457 zł. Przy zakupie koniecznie zamówcie quickshifter.

Moim zdaniem nie ma obecnie ciekawszego i lepszego motocykla na prawo jazdy kat. A2. Mówimy oczywiście o jednośladach, które nie wymagają zdławienia. Aprilia Tuono 457 zapewni wam moc emocji podczas przejażdżki po bułki, jazdy do pracy, wypadu na kręte drogi lub treningów na torze. To #bearacer na 100%!

Aprilia Tuono 457 Dane techniczne modelu 2025